Renowacja ściany z cegły w etapach – proces uproszczony: • montaż rusztowania • czyszczenie cegły (chemiczne gorąco-wodne) albo niskociśnieniowe piaskowanie elewacji • wycięcie albo wykucie starej spoiny – fugi • przemycie ściany • wymiana uszkodzonych cegieł – z wykorzystaniem cegły rozbiórkowej albo nowej dobranej
Ze wszystkich ścian wewnętrznych, prócz holu, musieliśmy zbić stare tynki. Wszystkie zostały wypiaskowane. Część ścian jest z kamienia, część z cegły która nie wygląda ładnie i zostanie zatynkowana gliną. Jednynie ściany w kuchni i w jednej sypialni na górze są zrobione z na tyle dobrej cegły, że postanowiliśmy ją odrestaurować. W sumie około 76,5 m2 cegły do szlifowania i zadaniem było doprowadzenie cegły do takiego stanu by była gładka i się nie sypała. W niektórych miejscach była bardzo zmurszała , chropowata. Było sporo ubytków. NIe miałem pojęcia jak się do tego zabrać. Zacząłem od szlifierki oscylacyjnej i papieru ściernego o małej ziarnistości. Szło całkiem, całkiem. Przeszlifowałem wszystkie ściany co zajęło mi dwie soboty. Była zima, a w środku ogrzewania brak, szybko też robiło się drugim razem, gdy już byłem gotowy by zająć się wyciąganiem starej fugi, pan Grzegorz, który stawiał piec gliniany, pokręcił nosem na moja robotę i wręczył mi szlifierkę diamentową. "Pan spróbuje tym." Niepewnie przeszlifowałem dwie cegły i już wiedziałem, że to o taki efekt mi chodziło. Moja wcześniejsza robota była nic nie warta. Szlifierka, ryła cegłę bez litości, unosząc w okół burzę ceglanego pyłu. Momentami nie widziałem ściany, którą szlifuję, ale efekt był dobry. Po wszystkim należało jeszcze raz wszystko wygładzić szlifierką z papierem jednak wziąłem się za szlifowanie końcowe postanowiłem pozbyć się starej glinianej fugi. Była sypka i z wieloma ubytkami. Użyłem do tego celu uniwersalnego narzędzia oscylacyjnego z zestawem końcówek. Za pierwszym razem w kuchni pomógł mi kolega, który usuwał fugę ręcznie. Zajęło nam to cały dzień. Drugi raz na usuwanie fugi pojechałem z tatą. Pomógł mi usuwać fugę na piętrze a ja zająłem się wygładzaniem sciany w kuchni. Nie obyło się bez ofia: spalone trzy urządzenia wielofunkcyjne i kontuzjowana szlifierka fugach, pozostało tylko wyszlifować sciany do gładkiej struktury szlifierką oscylacyjną z papierem ściernym o mniejszej i większej jest już wiosna i ściany wypełniliśmy nowymi fugami i uzupełniamy ubytki. Poniżej kilka fotek z tego etapu Ściany w trakcie czyszczenia: Kilka miesięcy później, po fugowaniu. W kilku pomieszczeniach jest już też położona było szlifowanie cegły i uzupełnianie fugi nad oknami. O to przed wami trzecia część naszych wzmagań z remontem starego domu, wykonanego w całości z drewna. W domu mieszkały aż trzy pokolenia, my będziemy czwarty 16-05-2016 11:39Kiedy nowi właściciele tego domu zaczynali remont, wiele osób patrzyło na nich ze zdziwieniem, widząc przed sobą jedynie zapuszczoną ruinę, która od lat nikogo nie interesowała. A jednak udało się zmienić to miejsce w tętniący życiem, nowoczesny remontem. Zaniedbany budynek przez lata obrósł w brzydkie elementy, które należało usunąćFot. Konrad Grodziński1 z 36Widok domu po remoncieFot. Konrad Grodziński2 z 36Widok szczytu budynku z drewnianym tarasemFot. Konrad Grodziński3 z 36Drewniany taras przed domemFot. Konrad Grodziński4 z 36Dom od strony wjazdu na działkę. Na pierwszym planie - drewniana wiata garażowa. Podjazd przy domu został utwardzony i wyłożony granitową kostkąFot. Konrad Grodziński5 z 36Kontrapunktem dla starej ceglanej ściany i postarzanej podłogi są kolorowe, nowoczesne mebleFot. Konrad Grodziński6 z 36Kuchnia z wyjściem na taras. Na podłodze olejowane deski dęboweFot. Konrad Grodziński7 z 36Elewacja wejściowa ze współczesnymi drzwiami wejściowymi i oknamiFot. Konrad Grodziński8 z 36Fragment elewacji frontowejFot. Konrad Grodziński9 z 36Pokój dziecka. Wnętrze, doświetlone oknami pionowymi i dachowymiFot. Konrad Grodziński10 z 36Element głównej sypialni. W szczycie nad oknem widoczna jednostka wewnętrzna klimatyzatoraFot. Konrad Grodziński11 z 36Nowoczesne detale w starych murachFot. Konrad Grodziński12 z 36Stalowe schody dodają wnętrzu nowoczesnościFot. Konrad Grodziński13 z 36Dębowa podłoga to nowy element wystrojuFot. Konrad Grodziński14 z 36Widok z kuchni na część dziennąFot. Konrad Grodziński15 z 36Efektownie odnowione stare drzwi wewnętrzne stały się ozdobą domu. Zostały zabezpieczone olejemFot. Konrad Grodziński16 z 36Przed remontem. Drewniane drzwi przed rozpoczęciem pracFot. Konrad Grodziński17 z 36Stalowe schody prowadzą na zaadaptowane do celów użytkowych poddaszeFot. Konrad Grodziński18 z 36Stare nadproże pełni też funkcje dekoracyjneFot. Konrad Grodziński19 z 36Fragment holuFot. Konrad Grodziński20 z 36Widok z wnętrza domu na drzwi wejścioweFot. Konrad Grodziński21 z 36W trakcie remontuFot. Konrad Grodziński22 z 36W trakcie remontu. Remont rozpoczął się od naprawy konstrukcji dachu i wymiany jego pokryciaFot. Konrad Grodziński23 z 36W trakcie remontu. Odświeżona elewacja i otwory okienne przed zamontowaniem nowych okienFot. Konrad Grodziński24 z 36W trakcie remontu. Mechaniczne czyszczenie cegieł z zabrudzeń i osadówFot. Konrad Grodziński25 z 36W trakcie remontu. Mur wypełniono nową spoiną, oczyszczono przez piaskowanie i zaimpregnowanoFot. Konrad Grodziński26 z 36W trakcie remontu. Wszystkie uszkodzone, popękane cegły zostały wykute z muru i zastąpione dobrymiFot. Konrad Grodziński27 z 36W trakcie remontu. Mechaniczne czyszczenie cegieł z zabrudzeń i osadówFot. Konrad Grodziński28 z 36W trakcie remontu. Konserwację ścian zaczęto od usuwania starej spoiny na głębokość 1,5-2 cmFot. Konrad Grodziński29 z 36Przed remontem. Wnętrze poddasza po remoncie zyskało nowy wygląd i nowe zadaniaFot. Konrad Grodziński30 z 36Przed remontem. Tak wyglądał obecny hol z klatką schodowąFot. Konrad Grodziński31 z 36W trakcie remontu. Wymiana stropuFot. Konrad Grodziński32 z 36W trakcie remontu. Widok poddasza w momencie kupna budynku. Przed remontem to miejsce nie pełniło funkcji użytkowychFot. Konrad Grodziński33 z 36W trakcie remontu. Wszystkie uszkodzone, popękane cegły zostały wykute z muru i zastąpione dobrymiFot. Konrad Grodziński34 z 36W trakcie remontu. Cieknący dach przyczynił się do zniszczenia konstrukcji drewnianego stropuFot. Konrad Grodziński35 z 36Plany domu po przebudowie. Rzut parteru: sień wejściowa 12,8 m2; łazienka 4,7 m2; pom. gospodarcze 3,7 m2; pokój 21 m2; klatka schodowa 14,3 m2; jadalnia 17,8 m2; kuchnia 21,8 m2; pokój dzienny 24,1 m2. Rzut poddasza: komunikacja 4,8 m2; łazienka 9,9 m2; sypialnia 50,0 m2; sypialnia 46,0 m2Rys. Mariusz Alzak36 z 36Plan sytuacyjny: 1. furtka, 2. brama wjazdowa, 3. budynek gospodarczy i wiata garażowa, 4. podjazd o utwardzonej nawierzchni, 5. trawnik, 6. drzewa i krzewy owocowe, 7. skarpa, 8. altana, 9. dwupoziomowy taras przy altanie, 10. zbiornik wodny, 11. taras przy domu, 12. pomost, 13. pływający taras/wyspaRys. Mariusz AlzakRemont starego ceglanego budynku jednorodzinnego- Projekt przebudowy: Konrad Grodziński - przy współpracy architektów Marcina Balcaka i Jakuba Nawrota- Powierzchnia domu po przebudowie: 231 m2- Powierzchnia działki: 1500 m2- Czas przebudowy domu: 7 miesięcyWielokrotnie zdarzyło się mi usłyszeć od odwiedzających mnie w Łodzi znajomych pytanie: - Jak ty możesz tutaj mieszkać? To miasto wygląda jak opuszczone postindustrialne widmo!Rzeczywiście: brak inwestycji, sypiące się fabryki i zapuszczone kamienice nie robią najlepszego wrażenia. Ale to nie znaczy, że Łódź nie ma perspektyw! Widząc zniechęcenie na twarzach, przekornie zapragnąłem udowodnić im i sobie, że w starych domach, budowanych tu niegdyś rękami Polaków, Niemców, Żydów i Rosjan, jest ceglany dom-ruderę i postanowiłem doprowadzić go do takiego stanu, który pozwoliłby nam wszystkim docenić dokonania poprzednich pokoleń, a mnie - sprawdzić w praktyce własne pomysły na przestrzeń rewitalizowaną. Tak zaczęła się moja przygoda z słów o przeszłościDziś w Łodzi wszyscy zachwycają się loftami. Ja postanowiłem pójść w nieco innym kierunku. Dlatego zapragnąłem odświeżyć dawny, podmiejski mieszkalny dom z cegły z początku XX wieku, jakich wiele można jeszcze spotkać w południowej części miasta i na jego obrzeżach."Swój" dom znalazłem w Ksawerowie - wsi kiedyś zamieszkiwanej przez Niemców, współtworzących łódzki przemysł, dziś doskonale połączonej komunikacyjnie z Łodzią i Pabianicami, ale nadal zachowującej atrakcyjny, nieco prowincjonalny klimat małej miejscowości na obrzeżach przemysłowej z tamtego czasu, choć mocno zniszczone, zachwycają solidnością konstrukcji. Przy odrobinie odwagi można przywrócić im dachu i murówProces renowacji ścian ceglanych jest dosyć pracochłonny i kosztowny, ale przy odpowiednim doświadczeniu można sprawnie odtworzyć każdy brakujący element i uzyskać bardzo dobre efekty oraz gwarancję jakości muru na wiele całej przebudowy nie użyliśmy ani jednej nowej cegły. Wszystkie konieczne uzupełnienia braków pochodzą z rozbiórek ścian działowych i komórki, stojącej niegdyś obok. Grube mury o szerokości 60 cm, wzmocnione i wypełnione specjalistyczną spoiną do renowacji, stanowią doskonały izolator niewymagający ocieplenia od zewnątrz. Jedynie na szczytowych ścianach zastosowano ocieplenie wewnątrz w postaci 5-centymetrowej warstwy wełny przemianaKiedy zaczynałem remont, mało kto widział potencjał w zapuszczonej budowli, którą kupiłem i postanowiłem zrewitalizować. Dziś nawet sceptycy przyznają, że mój optymizm był przeprowadzone przeze mnie zmiany nie były rewolucyjne i podstawowe materiały oraz bryła domu są takie jak dawniej - stary, zrujnowany budynek zniknął, w jego miejsce pojawił się wykorzystujący poprzednią strukturę nowoczesny, wygodny mury z początku dwudziestego wieku udało się wtłoczyć współczesne funkcje i zastosować technologie, zapewniające domownikom komfort życie otrzymały ceglane elewacje, które w towarzystwie nowej stolarki okiennej, pokrycia dachu i przedpola budynku cieszą uplastycznioną postacią faktury i koloru. W części wnętrz również pozostała cegła, by pełnić funkcje tkanki przywołującej ducha przeszłości. Domowi towarzyszy budynek gospodarczy z na wnętrza domuWiększość pomieszczeń parteru jest przechodnia, bo wymusił to zastany układ pomieszczeń budynku. Zdecydowałem się nie zmieniać tego na siłę i nieco anachroniczne rozwiązania przestrzenne zaadaptować do współczesnych salon - choć urządzony w tym samym miejscu co kiedyś, wyposażony w nowoczesne meble, utrzymane w odważnej kolorystyce, dostępny zarówno z kuchni, jak i jadalni - jest całkiem współczesnym wnętrzem. A połączenia między pomieszczeniami ułatwiają domownikom codzienne do tego, by nadać kreowanej przestrzeni wrażenie lekkości i świeżości, nie tracąc jednak również dawnego klimatu budynku. Dlatego z jasnymi ścianami i meblami dialog prowadzą odsłonięte ceglane mury, staroświeckie formy niektórych elementów wyposażenia oraz starannie odrestaurowane drzwi. Na podłodze całego domu zastosowano nieoszlifowane dębowe deski z widocznymi sękami i pęknięciami. Konserwacja olejem do drewna dodała podłodze komunikacyjnym parteru jest hol, w który wkomponowano konstrukcję schodów, prowadzących na adaptowane do celów niemieszkalnych poddasze, gdzie powstała prywatna strefa drzwiUdało się uratować stare drewniane drzwi, będące w tym domu od samego początku. Ręczne szlifowanie, choć bardzo czasochłonne, przyniosło spodziewany efekt. Spod wielu warstw białej farby pokazało się w końcu drewno oraz oryginalne okucia i zawiasy. Całość została zaimpregnowana olejem do drewna w ciemnym odcieniu. Zależało mi, aby drzwi po renowacji nie były zbyt "piękne i gładkie", więc celowo zrezygnowałem z uzupełniania szczelin i dziur, pozostawiając widoczne oznaki upływu czasu. Olej zabezpiecza drewno, ale jednocześnie podkreśla jego naturalny wygląd, strukturę i różne odcienie poddaszaŻeby jak najlepiej wykorzystać przestrzeń domu i zyskać kilka dodatkowych pomieszczeń, zdecydowałem się na zaadaptowanie poddasza na cele mieszkalne. Dom zyskał kompletnie nową więźbę dachową oraz strop. Dzięki temu można było w holu umieścić nową klatkę schodową i dowolnie zmienić układ pomieszczeń na kuchnią pozostała wolna przestrzeń do samego dachu, a dwa nowe okna nad wyspą kuchenną napełniły światłem również parter pokryty został grafitową blachodachówką, a pomieszczenia doświetliło sześć zupełnie nowych otworów okiennych wykonanych w dachu. To właśnie światło sprawiło, że mimo niewielkiej wysokości, pomieszczenia są bardzo jasne i poddasze zyskało funkcję użytkową, należało je ocieplić. W połaciach położono 25 cm wełny mineralnej, a ściany szczytowe zabezpieczono od wewnątrz warstwą 5-centymetrową. Całość zabudowano płytami kartonowo- -gipsowymi na stelażu zapewnić mieszkańcom komfort w upalne dni, na poddaszu zainstalowano nie dzielić nadmiernie przestrzeni nowego poddasza i zaplanowałem tam jedynie dwa pokoje prywatne z wygodnym zapleczem się detaleMam nadzieję, że udana transformacja domu z Ksawerowa przekona innych inwestorów, że warto czasem rozejrzeć się za starym domem "z duszą", zamiast budować coś od i urządzając wnętrza takiego budynku, należy podkreślać urodę dawnej architektury współczesnymi detalami, które starym wnętrzom dodają którego rewitalizacja zajęła mi siedem miesięcy, budził wielkie zainteresowanie. Udało się nam pomieszkać w nim bardzo krótko, bo zdecydowaliśmy się go sprzedać. Nie żałuję, bo dzięki temu rozpocząłem nową przebudowę starego ceglanego domu gdzieś pod Łodzią...Więcej o:Partnerem technologicznym kanału jest firma Bosch, która wspiera moją działalność swoimi elektronarzędziami dla profesjonalistówZapisz się na newsletter, zysPrzykłady wyremontowanych domów z lat 60., 70. i 80. XX wieku pokazują, że nawet w kilkudziesięcioletnich budynkach mieszkalnych można znacząco podnieść standard energetyczny i zwiększyć komfort cieplny w pomieszczeniach. Planując generalny remont budynku, warto zastanowić się nad zmianami, które pozwolą zmniejszyć zużycie energii, a co za tym idzie ciąć koszty ponoszone za ogrzewanie. Jakie prace warto wykonać, by stary budynek stał się domem energooszczędnym? O tym piszemy poniżej. Dom energooszczędny, czyli jaki? Określenie „dom energooszczędny” na stałe zagościło w terminologii budowlanej. Jakimi cechami musi wyróżniać się budynek, by zyskać miano energooszczędnego? Najważniejszym kryterium jest zapotrzebowanie na ciepło wykorzystywane do ogrzewania budynku. Kluczowy dla obliczeń jest wskaźnik EP (energia pierwotna), który określa roczne zapotrzebowanie obiektu na nieodnawialną energię przeznaczoną do celów ogrzewania, wentylacji oraz przygotowania ciepłej wody użytkowej. Wskaźnik ten wyraża się w jednostce: kWh/m²/rok. Z zasady im mniejsze jest zapotrzebowanie na nieodnawialną energię pierwotną, tym lepsza efektywność cieplna budynku. Sam współczynnik EP został wprowadzony dopiero w 2009 roku. Zdaniem części ekspertów energooszczędność budynku trafniej określa tzw. współczynnik EUco, który obrazuje zapotrzebowanie budynku na ciepło do ogrzewania i wentylacji, ale nie uwzględnia rodzaju dostarczanej energii, sprawności urządzeń grzewczych ani strat środowiskowych spowodowanych wyprodukowaniem energii. W takim przypadku o domu energooszczędnym można mówić, gdy zapotrzebowanie na ciepło do ogrzewania nie przekracza 70 kWh (m²/rok). Podział ten został wprowadzony w europejskiej normie ISO i energooszczędność budynku jest uzależniona od ilości energii potrzebnej do ogrzania 1m² powierzchni budynku. Osiągnięcie tak niskiego wskaźnika zużycia energii wymaga zastosowania kompleksowych rozwiązań konstrukcyjnych oraz wykorzystania nowoczesnych możliwości instalacji wentylacyjnej, centralnego ogrzewania oraz ciepłej wody użytkowej. Warto pomyśleć nad modernizacją tych elementów budynku, które powodują największe straty ciepła. Energooszczędny dom to zawsze wynik kompleksowych zmian. 1. Termomodernizacja W latach 60. oraz 70. XX wieku nie przywiązywano zbyt dużej wagi do wykonania oraz parametrów cieplnych materiałów stosowanych do budowy domu. Takie podejście pokutuje w XXI wieku. Każdy z nas doskonale wie, jak wysokie są koszty ogrzania domu, który nie został właściwie ocieplony. Warto więc pomyśleć o modernizacji budynku zgodnie z założeniami budownictwa energooszczędnego, by obniżyć rachunki za energię i zadbać o środowisko naturalne. Elementy konstrukcji budowlanej, przez które w największym stopniu ucieka ciepło to: ściany zewnętrzne, dachy i stropy, stropy nad nieogrzewanymi piwnicami oraz podłogi na gruncie. Ściany zewnętrzne Stopień izolacji cieplnej ścian określa współczynnik przenikania ciepła U. Im mniejszy, tym mniej ciepła jest traconego przez ścianę. Energooszczędny dom to taki, w którym grubość izolacji cieplnej ścian zewnętrznych ze styropianu czy wełny jest dopasowana do indywidualnych potrzeb i określona w audycie energetycznym. Jego przeprowadzenie pozwala określić optymalny zakres modernizacji oraz uniknąć wydatków na rozwiązania, które mają niewielki wpływ na efektywność energetyczną całego budynku. Najskuteczniej jest ocieplić ściany od zewnątrz, by utworzyć równomierną warstwę izolacji cieplnej na całej powierzchni przegrody i wyeliminować mostki cieplne, przez które ciepło ucieka najszybciej. Dachy i stropodachy Docieplenie stropodachu lub stropu nad ostatnią kondygnacją budynku pozwala zmniejszyć straty ciepła nawet o 80%! Łączna grubość ocieplenia tych elementów konstrukcji również powinna zostać określona w audycie energetycznym. Stropy nad nieogrzewanymi piwnicami oraz podłogi na gruncie Docieplenie warstwą styropianu lub wełny mineralnej stropu nad piwnicą pozwala ograniczyć uciekanie ciepła do nieogrzewanej piwnicy, a stamtąd do gruntu. Koniecznym warunkiem racjonalnej termomodernizacji jest także usprawnienie sposobu wentylacji. 2. Wentylacja pomieszczeń W budynkach starszego typu dominuje wentylacja grawitacyjna, która jest odpowiedzialna za znaczące straty energii. W przypadku wentylacji mechanicznej z rekuperatorem straty te można zredukować nawet o 80%! Wprawdzie wykonanie wentylacji mechanicznej w starym domu jest zadaniem trudniejszym niż w tym budowanym od podstaw, ale również opłacalnym. Docelowo wiąże się to oczywiście z przeprowadzeniem remontu oraz ułożeniem kanałów nawiewnych i wywiewnych tak aby były jak najmniej widoczne. Trzeba też liczyć się z niedogodnościami związanymi z innymi, domowymi instalacjami. Konieczne jest również wygospodarowanie miejsca na centralę wentylacyjną. Prawdą jest jednak, że klimat panujący w domu wentylowanym będzie znacznie bardziej komfortowy, w tym przede wszystkim dla alergików i astmatyków. Taka inwestycja będzie korzystna, porównując koszty w budynkach, w których powietrze wymieniane jest w podobnej ilości, ale za pomocą innego systemu wentylacyjnego. Aby zapewnić sobie wygodną obsługę wentylacji mechanicznej, warto zainwestować w sterownik do rekuperatora. Umożliwi on regulację intensywności przepływu powietrza o różnych porach dnia, także w czasie dłuższej nieobecności domowników. Sterownik rekuperatora, model ST-340 zarządza pracą wentylatora nadmuchowego oraz wyciągowego, regulując moc nadmuchu zgodnie z ustawieniami wybranymi przez użytkownika. W instalacji z gruntownym wymiennikiem ciepła może obsługiwać także przepustnicę. Tryby, w których może pracować urządzenie przedstawia poniższa grafika. 3. Wymiana stolarki drzwiowej i okiennej W dużym stopniu za straty ciepła w budynku mieszkalnym odpowiedzialne są także okna i drzwi. Decydując się na wymianę stolarki drzwiowej i okiennej, powinniśmy wybierać przede wszystkim produkty najnowocześniejsze, spełniające najwyższe wymagania techniczne. W przypadku wymiany okien należy zwrócić uwagę na współczynnik przenikania ciepła, który jest określany symbolem Uw. Współczynnik przenikalności ciepła określa ilość energii uciekającej przez okno o określonej powierzchni, przy różnicy temperatury zewnętrznej i wewnętrznej wynoszącej 1K. Od 1 stycznia 2017 roku wartość tego współczynnika, zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Infrastruktury wynosi 1,1 W/m²K dla okien pionowych, a 1,3 W/m²K dla połaciowych. Od 1 stycznia 2021 roku dopuszczalna wartość tego współczynnika będzie jeszcze niższa. Dla okien pionowych będzie ona wynosić 0,9 W/m²K, dla okien połaciowych 1,1 W/m²K. 4. Nowoczesne ogrzewanie domu Kolejnym, istotnym czynnikiem wpływającym na straty ciepła w budynku mieszkalnym jest typ urządzenia grzewczego. Jeśli posiadamy stary kocioł na paliwo stałe, który nie spełnia standardów energetycznych, to warto pomyśleć o wymianie urządzenia grzewczego na nowe. Aby zapewnić energooszczędną pracę instalacji, warto postawić na urządzenie spełniające wymagania 5 klasy emisji lub posiadające certyfikat Ecodesign (od roku 2020 wszystkie urządzenia grzewcze dopuszczone do sprzedaży będą musiały się nim legitymować). Dodatkowe wsparcie instalacji będą stanowić nowoczesne systemy sterowania ogrzewaniem. 5. Dodatkowe urządzenie grzewcze Ważnym sposobem na to, by ograniczyć straty ciepła jest nabycie urządzeń wykorzystujących energię ze źródeł odnawialnych. By znacząco zmniejszyć wydatki, warto rozważyć zakup i montaż kolektora słonecznego, pompy ciepła lub gruntownego wymiennika ciepła. Dobry czas na gruntowne zmiany Wysokie zużycie energii cieplnej to zwykle efekt starych przepisów odnoszących się do efektywności energetycznej oraz brak wymagań budowlanych w tym zakresie. Modernizacja domu zgodnie z założeniami budownictwa energooszczędnego to okazja, by standard ten znacznie poprawić. Zmniejszenie kosztów ogrzewania, ograniczenie emisji gazów cieplarnianych oraz podniesienie komfortu cieplnego budynku to główne zalety, które uda nam się w ten sposób osiągnąć. Wprawdzie zmiana starego budynku w energooszczędny dom to prawdziwe wyzwanie, ale za to różnice w komforcie cieplnym i rachunkach za ogrzewanie można szybko zauważyć gołym okiem. Następnie trzeba wykopać dół na 20-30 cm i zalać go betonem. Oczywiście również wypoziomować. Prosty grill z cegły rozbiórkowej lub z klinkieru zaczynamy budować od ułożenia cegieł w kącie prostym i w narożnikach. Poszczególne cegły montujemy przy pomocy zaprawy. Tutaj potrzebne będą krzyżyki dystansowe na fugi.
Piękne ceglane elewacje z cegieł klinkierowych lub licowych mogą z czasem stracić pierwotny urok. Niekiedy opłaca się je odnowić. Niektóre trzeba będzie wymienić, do czego niezbędna jest cegła rozbiórkowa. Zobacz, jak przeprowadzić remont elewacji domu. Autor: Nelissen Polska Ceglane elewacje wytrzymują po kilkadziesiąt lat bez konserwacji i wciąż są w niezłym stanie. Najczęstszym zabiegiem remontowym jest więc mycie muru Zarówno cegły klinkierowe, ceramiczne licowe, jak i silikatowe uchodzą za znacznie trwalsze niż tynki. Z pewnością upłynie sporo lat, zanim zajdzie potrzeba odnowienia ceglanych elewacji. Niestety, ewentualne naprawy nie zawsze będą łatwe. Mycie ścian ceglanych W okolicach silnie zurbanizowanych lub w pobliżu fabryk, kopalń mury brudzą się bardziej, a zanieczyszczenia mocniej trzymają powierzchni. Nie znaczy to jednak, że ścian nie uda się domyć. Cegły myje się ciepłą wodą z dodatkiem środka czyszczącego, najlepiej przeznaczonego do tego celu. Jeśli zaprawa spoinująca między cegłami nie wykrusza się, do mycia można użyć myjki ciśnieniowej. Jeżeli się wykrusza, nie jest to wskazane, bo strumień wody może wypłukiwać spoiny. Tam, gdzie brud nie chce zejść, można użyć średnio twardej szczotki i szorować do skutku. Gdy zabrudzenia okażą się niemożliwe do zmycia, można wezwać firmę zajmującą się piaskowaniem. Piasek wystrzeliwany pod dużym ciśnieniem zetrze z muru wszystko, co do niego przywarło. Metoda ta może doprowadzić do zniszczenia spoin między cegłami. Piasek może też za bardzo porysować powierzchnię cegieł. Można zamówić piaskowanie lub hydropiaskowanie (ścierniwo jest natryskiwane wraz z wodą) niskociśnieniowe, mniej skuteczne, ale też mniej inwazyjne. Zawsze pozostaje też pomalowanie całej elewacji farbą akrylową lub silikonową. Zniknie naturalny kolor, ale pozostanie rysunek muru. Nowe spoiny na elewacji domu Czasem, aby mur odzyskał dawną świetność, wystarczy tylko odnowić fugi, czyli spoiny między cegłami. W tym celu najpierw usuwa się luźne ich fragmenty i dokładnie odpyla oczyszczone miejsce. Po zagruntowaniu można nanosić na nie specjalny szlam renowacyjny do klinkieru. Nakłada się go gumową pacą jak podczas fugowania glazury. Po chwili zbiera się jego nadmiar z powierzchni cegieł i po upływie pół godziny czyści elewację zwilżoną gąbką. Gdy spoiny są poważnie uszkodzone, trzeba je usunąć i oczyszczone oraz zagruntowane szpary wypełnić nową zaprawą do fugowania. Nowa fuga nie powinna być zlicowana z powierzchnią muru, bo ściana będzie wówczas źle wyglądać. Wymiana cegieł – cegły rozbiórkowe Pęknięte, obłupane lub kruszące się cegły należy usunąć i zastąpić nowymi, o zbliżonym wyglądzie (najlepiej cegłą rozbiórkową). Zniszczoną cegłę rozkrusza się i kawałek po kawałku wyjmuje ze ściany. Miejsce po niej wymaga oczyszczenia i zagruntowania. Po nałożeniu zaprawy wkłada się nową cegłę i gdy zaprawa zwiąże, uzupełnia spoinę dookoła niej. Jeśli więcej niż 30% muru jest uszkodzone lub gdy wszystkie uszkodzone cegły są skupione w jednym miejscu, lepiej zdecydować się na inne rozwiązanie. Można wtedy brać pod uwagę całkowite lub częściowe rozebranie muru i odtworzenie go z nowych cegieł. Prace takie powinny być prowadzone po konsultacji z konstruktorem. To rozwiązanie trudne i inwestorów wybierze więc w takiej sytuacji wariant prostszy i tańszy – wypełni zaprawą dziury i puste spoiny, po czym otynkuje budynek, albo zdecyduje się na system ociepleniowy. Autor: ARTBRICK Niektóre systemy ociepleniowe przewidujące okładzinę z płytek klinkierowych sprzedawane są wraz ze specjalnie profilowanymi płytami styropianowymi ułatwiającymi mocowanie płytek w równym i powtarzalnym układzie Jak ocieplić ściany i zachować mur Można po ociepleniu starego muru zrobić nową ceglaną elewację, ale jest to drogie rozwiązanie, które pociąga za sobą dobudowanie fundamentu i pogrubienie ścian o kolejne 12-16 cm. Na szczęście producenci klinkieru i silikatów wymyślili płytki z tych materiałów. Ich grubość nie przekracza 1 cm, a wysokość i długość są identyczne jak typowych cegieł. Mogą one zastąpić tynk cienkowarstwowy na ociepleniu. Dostępne są takie systemy ETICS, które przewidują zastosowanie płytek – warto się na nie zdecydować, jeśli chcesz mieć gwarancję na nową elewację. Płytki stworzą efekt nieznacznie tylko odbiegający od pierwowzoru. Płytki są najczęściej przyklejane do warstwy zbrojonej wykonywanej standardowo na ociepleniu. Płytki powinno się mocować zaprawą polecaną lub dostarczaną przez ich wytwórcę. Zalecane są zaprawy klasy C2T lub kleje elastyczne klasy minimum S1. Układ płytek ma odzwierciedlać wiązanie murarskie – zazwyczaj więc mocowane są na mijankę, z przesunięciem kolejnych rzędów o połowę długości płytki. Po zakończeniu przyklejania w szczeliny między płytkami nanosi się masę spoinującą, najlepiej klasy CG2W lub CG2A. Paweł Bałos|Radosław MuratZacznij od przygotowania planu działania prac remontowych. W pierwszej kolejności oszacuj zakres zmian oraz posiadane środki finansowe. Jeśli chodzi o generalny remont starego domu z cegły, zacznij od prac demontażowych, które obejmować będą m.in. usunięcie starej podłogi i płytek oraz ewentualne wyburzanie ścian. Następnie
Ocena stanu technicznego komina umożliwi dobór metody naprawy, odpowiednich rozwiązań i materiałów konstrukcyjnych przewodów kominowych. Komin, podobnie jak każdy inny element budynku, wymaga remontu w czasie eksploatacji. W starszych budynkach najczęściej występują tradycyjne kominy murowane z cegieł. Cegła i spoiny po pewnym czasie użytkowania komina ulegają uszkodzeniu na skutek korozji wywołanej agresją czynników zewnętrznych (np. klimatycznych, odprowadzanych gazów, temperatury), wtedy komin wymaga remontu. Innym powodem przeprowadzenia prac modernizacyjnych systemów kominowych jest chęć dostosowania ich do obsługi nowoczesnych urządzeń grzewczych. Obecnie komin to nie tylko integralna część budynku, ale i systemu grzewczego. Na rynku dostępne są kotły opalane bardzo wieloma rodzajami paliw (gaz, olej, drewno, pellet, węgiel w różnych postaciach itd.). Duże zaawansowanie technologiczne urządzeń grzewczych wymaga użycia dobranego systemu kominowego. Odpowiednio dobrany do urządzenia grzewczego system kominowy pozwoli zapewnić energooszczędną i bezawaryjną pracę urządzenia, a tym samym większe bezpieczeństwo środowiska i użytkowników. Wybór sposobu naprawy przewodów kominowych Każdy przypadek naprawy komina powinien być rozpatrywany indywidualnie. Przed wyborem metody naprawy systemu kominowego należy skorzystać z wiedzy fachowca w celu wykonania opinii kominiarskiej. Wykonanie oceny stanu technicznego komina umożliwi dobór metody naprawy, odpowiednich rozwiązań i materiałów konstrukcyjnych przewodów kominowych. Jeszcze przed wykonaniem remontu przewodu kominowego dobrze jest znać rodzaj urządzenia grzewczego, które będzie obsługiwane. Informacje o wielkości otworów wylotowych z pieca, wymaganej sile ciągu kominowego, rodzaju paliwa, temperaturze pracy itd. umożliwiają wybór sposobu remontu i zabezpieczenia przewodu kominowego. Fot. 1 Głowica w czasie czyszczenia przewodu kominowego Wybrane przykłady remontu przewodów kominowych Czyszczenie komina z nagromadzonych sadz smolistych metodą wypalania W praktyce coraz częściej się spotyka przewody kominowe uszkodzone przez nagromadzenie się sadz smolistych. Tego typu zanieczyszczenia najczęściej są wynikiem stosowania złej jakości paliw, dostarczenia zbyt małej ilości powietrza potrzebnego do spalania paliw, wad konstrukcyjnych i eksploatacyjnych przewodów kominowych. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w literaturze [1,2, 3]. Prace wstępne Wypalanie komina wykonywać mogą tylko doświadczeni mistrzowie kominiarscy. Zanim zostanie podjęta decyzja o wypalaniu komina, należy wykonać opinię kominiarską, której celem jest ocena stanu konstrukcji komina i ocena odporności na wysoką temperaturę. Następnie trzeba odłączyć wszystkie podłączone do komina urządzenia i zamurować wszystkie otwory w przewodzie kominowym. Ocenę zarówno stanu technicznego, jak i odporności na wysoką temperaturę dokonuje się przez inspekcję wewnętrznej części przewodu kominowego, sprawdzenie szczelności i wizualne oględziny konstrukcji komina. Przed przystąpieniem do wypalania w pierwszej kolejności należy usunąć stwierdzone podczas oceny stanu technicznego nieprawidłowości, takie jak pęknięcia, ubytki w konstrukcji przewodów kominowych, uszkodzone ławy i drabiny, nieszczelności przewodów kominowych. Kolejnym krokiem jest odsunięcie od ścian kominowych wszystkich łatwopalnych materiałów. Zabezpieczenie przeciwpożarowe obiektu Metoda wypalania jest bardzo niebezpieczną metodą oczyszczania komina z sadz typu smolistego. Temperatura palących się sadz może przekroczyć 1000oC, dodatkowo podczas wypalania występuje duże zadymienie. Dlatego bardzo ważne jest, aby przed podjęciem prac zabezpieczyć obiekt pod względem przeciwpożarowym. W trakcie wypalania powinien być zapewniony dostęp do przewodu kominowego na całej jego długości. W momencie gdy jest pewność, że wypalanie może się odbyć w dogodnych i bezpiecznych warunkach, wówczas bez przeszkód można ustalić termin przeprowadzenia prac. O terminie wypalania należy powiadomić Straż Pożarną [4]. Czynności profilaktyczno-zapobiegawcze kończy się rozmieszczeniem sprzętu gaśniczego na dachu oraz innych miejscach, gdzie istnieje niebezpieczeństwo powstania pożaru [1]. Na powierzchnię dachu należy wyprowadzić wąż gaśniczy z wodą, a w innych zagrożonych miejscach rozmieszcza się gaśnice. Dodatkowo w ww. miejscach ustawiamy pojemniki z wodą i piaskiem oraz wiadra, łopaty i tłumi- ce. Zakładając, że podczas wypalania mogą powstać pęknięcia ścian kominowych lub wymagane będą inne zabezpieczenia poprzednio nieprzewidziane, należy przygotować odpowiednią ilość zapraw wraz z cegłami i podstawowymi narzędziami murarskimi [4]. Proces wypalania Proces wypalania umożliwia pozbycie się sadzy pochodzenia smolistego z przewodu kominowego. Metoda ta może spowodować uszkodzenie konstrukcji komina, ponieważ palące się na całej długości przewodu sadze mogą przekroczyć temperaturę bezpieczeństwa, w szczególności gdy nagromadzony został większy osad sadzy. Aby uniknąć zagrożenia, zaleca się wypalanie sadzy odcinkami (którymi mogą być kondygnacje), poczynając od góry. Przygotowanie urządzenia do wypalania dymowego przewodu kominowego powinno przebiegać według następującej kolejności [1]: – ustawienie kołowrotu na głowicy komina, – opuszczenie łańcucha stalowego do podstawy komina, – przymocowanie głowicy palnikowej do łańcucha, – wyciągnięcie do wylotu komina głowicy palnikowej wraz z wężem zwisającym w przewodzie kominowym, – podłączenie węża do butli gazowej (butla znajduje się poza budynkiem). Płomień palącego się gazu powinien być tak wyregulowany, aby jego wielkość dostosowana była do światła przekroju wypalanego przewodu kominowego. Wypalanie ścian kominowych następuje przez wolne i stopniowe opuszczanie palnika i jednoczesne wyciąganie węża gazowego. Opadające spalone sadze należy usuwać na bieżąco. Po wypaleniu sadzy w przewodzie kominowym należy się upewnić, że nie ma zagrożenia powstania pożaru. Kolejnym etapem prac jest regeneracja przewodu kominowego. Należy usunąć resztki zanieczyszczeń z przewodu kominowego. Komin podczas wypalania narażony jest na bardzo ekstremalne obciążenia termiczne, dlatego konieczne jest sprawdzenie drożności przewodów kominowych oraz wykonanie ponownej oceny technicznej i sprawdzenie prawidłowości funkcjonowania przewodów kominowych przy użyciu specjalistycznych narzędzi. Po wykonaniu tych czynności przechodzi się do konserwacji wypalonego przewodu kominowego na całej jego długości, używając do tego celu specjalnych zapraw uszczelniających. Fot. 2 Etapy frezowania komina: a) przed frezowaniem, b) po frezowaniu, c) komin po frezowaniu zabezpieczony wkładem ceramicznym (źródło: Jawar) Czyszczenie kominów metodą mechaniczną Czyszczenie metodą mechaniczną należy poprzedzić wykonaniem opinii kominiarskiej w celu poznania stanu technicznego przewodu kominowego i lokalizacji podłączeń do przewodu kominowego. Zaleca się, aby podczas wykonania opinii dokonać oględzin kamerą inspekcyjną w celu poznania stanu technicznego wewnętrznej części przewodu. Zastosowanie metody mechanicznej czyszczenia w kominie o osłabionej konstrukcji może doprowadzić do większych uszkodzeń i niebezpieczeństwa osób uczestniczących w naprawie. Samo czyszczenie wykonywane jest przy wykorzystaniu narzędzia o nazwie „głowica do mechanicznego usuwania sadzy”. Urządzenie składa się z mocnego zwoju giętkiego PE z zamontowaną głowicą, przeznaczoną do usuwania z komina sadzy szklistej i twardej. Zwój wyposażony jest w sprzęgło poślizgowe i napędzany przez obrotowe urządzenie mechaniczne. Wskutek rotacji łańcuchy znajdujące się na końcu głowicy zostają rozparte i uderzają w ścianki komina, odbijając sadzę (fot. 1). Narzędzie powinno być tak dobrane i ustawione, aby nie uszkodzić lub sfrezować ścianki przewodu kominowego [5]. Czynność czyszczenia przewodu kominowego można wykonywać od dołu lub od strony wylotu przewodu kominowego. Wprawioną w ruch rotacyjny głowicę należy przesuwać powoli wzdłuż całego komina, aby został oczyszczony na całej długości [5]. Instalacja wkładu kominowego Nieszczelności przewodu kominowego lub zmiana urządzenia grzewczego mogą wymagać wykonania wkładu kominowego. Do zabezpieczeń przewodów kominowych wykorzystuje się wkłady kominowe metalowe, ceramiczne i z folii aluminiowej. Wkłady kominowe metalowe, inaczej nazywane kominami jednościennymi, zostały opisane w literaturze [6]. Zabezpieczenia wykonane z metalu stosuje się do przewodów wentylacyjnych i spalinowych. Wkład ceramiczny jest najlepszym rozwiązaniem umożliwiającym renowację komina dymowego. Tego typu rozwiązania dostosowane są do odprowadzania spalin z różnego rodzaju palenisk. W Polsce duża część urządzeń grzewczych opalana jest paliwami węglopochodnymi. Spaliny powstające podczas spalania tego typu gazów są niezwykle agresywne. Obecnie stosowane urządzenia grzewcze działają w coraz niższych temperaturach, kondensat powstały podczas emisji spalin działa bardzo destrukcyjnie na kominy murowane z cegły i z wkładami ze stali. W celu zabezpieczenia kominów odprowadzających gazy powstałe w wyniku spalania paliw węglopochodnych montuje się wkłady ceramiczne. Problemem podczas zmiany urządzenia grzewczego lub instalacji wkładu kominowego do istniejącego komina murowanego może być zbyt mały przekrój istniejącego komina. Wtedy wykonuje się rozwiercanie, tzw. frezowanie komina (fot. 2). Czynność tę nie zawsze jednak można zastosować. W przypadku złego stanu konstrukcji komina, nawet przy niewielkiej korozji, wiertnica może spowodować duże uszkodzenia, zmniejszenie stateczności, poprzesuwanie cegieł i dalej niedrożność lub nieszczelność przewodu remontowanego i przewodów sąsiednich. Do wykonania tego typu zabiegu wykorzystuje się wiertnicę. Wiertnica może być zakończona łańcuchami lub głowicą diamentową. Wykorzystanie urządzenia wiertniczego z łańcuchami polega na odbijaniu części cegieł przez łańcuchy obracające się z dużą szybkością. Wykorzystanie urządzeń z łańcuchami jest bardziej inwazyjne. Uderzenia łańcuchów powodują większe drgania komina niż zastosowanie głowicy diamentowej, która rozwierca komin. Podobnie jak w przypadku innych napraw kominów przed wykonaniem zabiegu należy dokonać oceny stanu komina, a do samego zabiegu podejść indywidualnie. Nie ma możliwości przedstawienia ogólnych zaleceń np. co do wielkości poszerzenia przekroju przewodu. W każdym przypadku nie powinien on być jednak powiększony o więcej niż 1/3 powierzchni. Frezowanie kominów jest dobrą metodą renowacji, która niejednokrotnie jest jedyną alternatywą większych i bardziej kosztownych prac budowlanych, takich jak budowa nowych kominów. Fot. 3 Przewód kominowy wentylacyjny uszczelniony wkładem z folii aluminiowej Wkład z kwasoodpornej folii aluminiowej Zabezpieczenia z kwasoodpornej folii aluminiowej (fot. 3) według producentów nadają się do zabezpieczenia przewodów kominowych spalinowych i wentylacyjnych. Ze względu na to, że wkłady te wykonane są z mniej trwałych materiałów niż kominy stalowe czy ceramiczne, autor opracowania zaleca ich stosowanie głównie do naprawy przewodów wentylacyjnych, którymi odprowadza się mniej agresywne gazy. Zaletą tego typu rozwiązania jest przede wszystkim szybki montaż, niewymagający kucia w przewodach z niewielkimi przewężeniami czy uskokami. Montaż wkładu z folii aluminiowej polega na wprowadzeniu go do przewodu kominowego, dopasowaniu wkładu do wnętrza kanału, wtłoczeniu sprężonego powietrza do wnętrza rękawa technologicznego, a następnie wykończeniu przewodu po uszczelnieniu [7]. W przypadku wykonania naprawy istniejącego przewodu kominowego konieczne jest przestrzeganie następujących zasad: – przed przystąpieniem do naprawy komina należy wykonać ocenę stanu technicznego przewodu kominowego, tzw. opinię kominiarską; – sposób naprawy przewodu kominowego powinien być każdorazowo indywidualnie dobrany do przypadku uszkodzeń i rodzaju pełnionej funkcji; – podczas wykonywania prac związanych z naprawą przewodu kominowego należy przestrzegać zasad bhp i ochrony przeciwpożarowej; – po wykonaniu naprawy komina należy zlecić kominiarski odbiór powykonawczy. mgr inż. Krzysztof Drożdżol 2. K. Drożdżol, Uszkodzenia przewodu kominowego w budynku w wyniku źle dobranego przekroju, „Inżynieria i Budownictwo” nr 8/2012. 3. K. Drożdżol, Systemy odprowadzania spalin a remont budynku. Renowacja komina, „Magazyn Instalatora” nr 5/2015. 4. A. Heryszek, Kominiarz i jego wiedza zawodowa: podręcznik szkolenia zawodowego, Wyd. Spółdzielcze 1985. 5. W. Anigacz, K. Drożdżol, Sposób naprawy przewodu kominowego, „Ciepłownictwo, Ogrzewnictwo, Wentylacja” nr 43/1 C2012D. 6. K. Drożdżol, Sprawny komin to bezpieczny kominek – dobór, wykonawstwo, eksploatacja, „Inżynier Budownictwa” nr 6/2015. 7.
Zostało to osiągnięte poprzez Transformacja 200-letniej fabryki w Spello, na wschodzie środkowej Umbrii, we Włoszech, w modny dom z własnym stylem. We wnętrzu dominuje biel, z szeroką gamą wzorów i faktur. Zaprojektowany przez Paola Navone Postawił na wyrafinowany styl przemysłowy i ekskluzywny wystrój, aby dopełnić budynek| Եшθδоκеζук еσурсацθгը е | Χιሻеցиղ алуለа киየեχዲлեс | Ка ξ ю |
|---|---|---|
| Хը ቬփεጏቶ | ፍ σиχолፍфаδ | Пաւ о |
| Αдሻշоጬ иչաኻ | Трևклук рсаտуγ ዳжетጤ | Эпсыдፊск եւէ |
| ሮх πевιцυኬ ицωդиթեቮ | ሐпсա абрифεжеጸе | Ιዪεсαች երωςኜпυጸо իճխք |
| Враጪузвя ωձራ պ | Фևщ о | Ν ոጺуглጪж υፌиφ |
| ሶаջ ቆե еփεሺо | Ξθки γዡтэбимυзи ֆыኧቩц | Է կωцωф чуքեврег |
renowacja starego domu z cegły
