PDF | Gniewosz plamisty Coronella austriaca jest rzadkim gatunkiem węża, objętym w Polsce całkowitą ochroną i wymagającym ochronny czynnej oraz | Find, read and cite all the research you
Dużo chodzę z kijkami po lesie, więc zdarzają mi się spotkania z różnymi żyjątkami. Oto co ostatnio było na moich plamistyGniewosz plamisty na polskich ziemiach to rzadki wąż. Ukochał głównie południowe krańce kraju i w zasadzie próżno go szukać gdzie indziej. Niestety z tego powodu, że gniewosz plamisty należy do grupy zwierząt pełzających, które na dodatek mają łuski, bywa wrzucany do jednego worka ze żmiją zygzakowatą – jedynym jadowitym wężem żyjącym w Polsce. Gad ten należy do rodziny połozowatych, zatem bliżej mu do bardziej pospolitego zaskrońca. Czemu się tak na mnie gniewosz?Gniewosz plamisty (Coronella austriaca) może nastręczać wiele trudności w rozpoznaniu oraz odróżnieniu go od żmii zygzakowatej początkującym obserwatorom przyrody. Podobnie jak ona może być szary lub brązowy. Ale bardziej typowym ubarwieniem dla niego, częściej spotykanym, będą barwy rdzawobrązowe lub gliniastoszare. Zwłaszcza ta pierwsza występuje najczęściej, dlatego inna nazwa tego węża to miedzianka. Być może nadana także ze względu na połysk łusek w promieniach słońca. Na grzbiecie od głowy aż do ogona rozpościerają się brązowe, naprzemianległe plamy, które czasami zostają połączone delikatną wstęgą, co może przypominać zygzak. Zawsze warto poświęcić trochę czasu na obserwacje napotkanego gada, ponieważ gniewosz plamisty ma bardzo ważną cechę, dzięki której odróżnienie go od żmii nie powinno stanowić problemu. Na pograniczu głowy oraz szyi występuje plama w kształcie serca lub podkowy – kształt zależy od osobnika. Jest koloru ciemnobrązowego. Inne polskie węże nie mają takiej, dlatego warto patrzeć na ich głowy. Oprócz tego spójrzmy wężowi w oczy. Gniewosz plamisty ma okrągłą źrenicę, co moim zdaniem, sprawia że wygląda na bardziej przyjaźnie nastawionego. Uroku dodaje mu zaokrąglony i zarazem szpiczasty pysk. Od nozdrzy po szyję przez oko biegnie ciemnobrązowy pasek po obu stronach ciała, który następnie przeradza się w rząd plamek biegnący przez całą długość węża. Tuż przed wylinką gad ma płowe ubarwienie. To stadium można poznać po tym, że gałka oczna jest zmętniała. Ten sam wąż po zrzuceniu starej skóry, wygląda zupełnie inaczej. Kolory łusek nabierają bardziej kontrastowych, świeżych barw. Różnica między płcią słabo zaznaczona. Właściwie jedyne po czym możemy rozróżnić samca od samicy, to wielkość, bowiem ten pierwszy jest nieco mniejszy. Gniewosz plamisty dorasta do 75 – 80 cm długości ciała, z czego na ogon przypada 20%, ale znane są przypadki większych osobników. Okres godowy przypada na maj, wtedy samce wydają się bardziej ruchliwe. Próbują wzbudzić zainteresowanie samicy, która następnie po zapłodnieniu nosi w swoim ciele 4 – 20 jaj. Pod koniec sierpnia lub na początku września „rodzą się” małe gniewosze plamiste. Polując na swoje ofiary nie wykorzystuje jadu… W ciepłym najlepiejSiedlisk, które teoretycznie mogłyby zostać zamieszkane przez tego węża w Polsce nie brakuje. Uwielbia przebywać w miejscach dobrze nasłonecznionych, na piaszczystych glebach, tam gdzie dużo dogodnych do wygrzewania kamieni. Unika lasów, a już tym bardziej zwartych kompleksów leśnych. Tereny wilgotne oraz podmokłe nie należą do jego ulubionych. Stroni od obecności ludzi, dlatego jeśli może to znika pośród śródpolnych zarośli, tak by nie zostać zauważonym przez potencjalnych gapiów. Większość życia spędza samotnie przemierzając łąki lub pola oraz skraje świetlistych lasów. W takich miejscach może polować na swoje ulubione ofiary. Najczęściej jego łupem stają się jaszczurki zwinki oraz inne drobne gady. Wyjątkowo chwyta nawet przedstawicieli swojego gatunku, chociaż nie gardzi ssakami – przede wszystkim ryjówkami, płazami, czy owadami lub skąposzczetami. Swoje ofiary oplata całym ciałem i dusi, po czym zjada. Mimo, że opisane wymagania siedliskowe nie wydają się zbyt wygórowane, to jednak gniewoszowi plamistemu nie widzi się życie w Polsce. Różne źródła mówią o występowaniu tego węża na terenie całego kraju, ale wszyscy zgodnie podkreślają, że to południowe ziemie – Podkarpacie, Małopolska, Świętokrzyskie – stanowią jego matecznik. Góry też nie są dla niego stworzone. Najwyżej odnotowano jego obecność na wysokości 2200 m jednak najczęściej przebywa na 1000 m Z pewnością wszędzie tam, gdzie się pojawia wzbudza ogromne zainteresowanie lokalnych przyrodników, bowiem w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt został przypisany do kategorii VU. Gniewosz plamisty jest narażony na wyginięcieZasięg występowania gniewosza plamistego w Europie wydaje się całkiem równomierny. Od zachodu do wschodu, od południowej Anglii po Kaukaz i w drugą stronę, czyli od południa po północ występuje w pasie od Sycylii po południowe krańce Skandynawii. Gdzieś pomiędzy tą jednorodną plamą jest wyrwa obejmująca centralną, północno-wschodnią Polskę, Obwód Kaliningradzki, Litwę, Łotwę i Estonię. Być może to klimat stoi za takim stanem rzeczy. Nie od dziś wiadomo, że na południu Polski z reguły jest cieplej, o wiele cieplej niż na ciepłolubny gniewosz plamisty nie zapuszcza się zanadto w te rejony, gdzie temperatura środowiska nie będzie mu pozwalać na normalne funkcjonowanie. Uważam, że na pewno klimat możemy z powodzeniem wpisać na listę czynników nie sprzyjających gniewoszom na naszych ziemiach. Po drugie – brak podstawowej wiedzy na temat gadów. Wbrew pozorom o gadach jeszcze nie wiele wiemy. One nie są tak spektakularne jak ptaki. Nie przykuwają swojej uwagi śpiewem, jaskrawymi barwami, czy chociażby zdolnością do lotu. Żyją pośród traw i jeśli mogą to unikają człowieka. Przez to niewielu z nas zadaje sobie trud by poznać te zwierzęta. Widząc węża z ciemnymi plamami na grzbiecie, które na dodatek mogą się zlewać w jedno oraz tworzyć zygzak, w głowach ogromnej rzeszy ludzi rodzi jedną myśl: „jadowita żmija”. Tym sposobem zapewne wiele gniewoszy plamistych straciło życie. W sukurs temu poszło najnowsze rozporządzenie dot. gatunków objętych ochroną, w którym ówczesny minister środowiska, nadał żmii zygzakowatej status gatunku częściowo chronionego. Ten zapis w połączeniu z nieznajomością morfologii węży sprzyja zwalczaniu tych zwierząt. Oczywiście z tej wyliczanki nie można wyłączyć wrogów naturalnych, takich jak kuny, lisy, borsuki, czy ptaki drapieżne polujące na gady. To jednak zjawisko, z którym przez tysiące lat węże zdołały się obeznać oraz wypracować strategię obronną, dostosowaną do poziomu drapieżnictwa ze strony potencjalnych z takich strategii jest jajożyworodność. Małe węże „rodzą się” po inkubacji jaj w ciele matki. Noszenie ich w ciele ogranicza ryzyko zniszczenia zarodków na tym etapie rozwoju. Wyobraźmy sobie, gdyby taki borsuk natknął się na zakopane jaja. Nie odmówiłby sobie ani jednego, a tak jaja w ciele matki w razie niebezpieczeństwa wraz z nią mogą uciec. Gdy małe węże już się „urodzą”, także są istotami ruchliwymi, zatem ich szansa na przeżycie jest chyba najbardziej niebezpiecznym czynnikiem ograniczającym populację, są prace przekształcające środowisko życia. Zarastanie dotychczasowych łąk przez las – samosiejki sosny lub innych drzew, prowadzą do diametralnej zmiany w środowisku. Budowa domów to również przekształcanie środowiska, w jeszcze bardziej radykalny sposób niż ekspansja lasu. Podczas budowy prowadzimy mnóstwo prac, wylewanie fundamentu, stawianie ścian z cegieł, montaż dachu, kostka brukowa na podwórku, wreszcie monotonny trawnik – sztuczne morze zieleni bez żadnego urozmaicenia, a do tego wszystko ogrodzone albo wysokim płotem lub betonowym murem. Jeśli ktoś bardziej woli naturę, to obsadzi granicę działki żywopłotem z tui czy jałowców. Może to ściągnie ptaki – piegżę, kapturkę, makolągwy, a usypany przed domem gruz lub skalniak zwabi białorzytkę czy jaszczurkę zwinkę, ale gniewosza plamistego przepędzi pochodzi stąd. Żmija zygzakowataŻmija zygzakowata (Vipera berus) – dla jednych fascynująca, dla innych przerażająca. Żmija jest jedynym jadowitym wężem w Polsce i jak wszystkie polskie gady podlega ochronie gatunkowej (obowiązuje zakaz jej umyślnego zabijania, okaleczania lub chwytania!). Zdarza się jednak, że podczas spotkania z człowiekiem, zakaz ten nie chroni jej przed zabiciem. Niestety, często mylone z nią niejadowity zaskroniec, gniewosz plamisty lub padalec też ginie. Zła sława żmii wiąże się oczywiście ze zdarzającymi się przypadkami ukąszeń, które mogą być niebezpieczne. Żmije występują na terenie całej Polski. Lubią torfowiska, gęste zarośla, w których mogą się ukryć, schronieniem są dla nich szczeliny skalne, korzenie drzew i nory gryzoni. Można je zobaczyć na obrzeżach lasów, wygrzewające się na kamieniach, często też na ścieżce lub drodze. Żywią się drobnymi gryzoniami, zjadają też jaszczurki, pisklęta ptaków i owady. W październiku zapadają w sen zimowy, budzą się z niego w marcu. Ich okres godowy przypada w kwietniu i maju (samce toczą wówczas rytualne walki), wtedy też mamy większą szansę na spotkanie z nimi. Są jajożyworodne, młode (ok. 5 – 15 sztuk) rodzą się w sierpniu i wrześniu. Żmije odgrywają bardzo ważną rolę w ekosystemie. Wygląd żmii Grzbiet żmii może mieć różne zabarwienie – stalowosrebrzyste (lub szare), brązowe lub czarne – o różnym odcieniu i intensywności barw. Jej charakterystyczną cechą jest ciemny zygzak na grzbiecie, tzw. „wstęga kainowa”, chociaż nie zawsze jest on widoczny (np. u odmiany melanistycznej go nie zobaczymy). Inne znaki szczególne: ciało zwęża się w kierunku głowy, głowa – trójkątna, sercowata, oddzielona od reszty ciała. Pionowa źrenica oka, na głowie widoczny wzór z łusek przypominający literę X, Y lub jest płochliwa, zwykle atakuje odruchowo, gdy nie ma możliwości ucieczki. Niesprowokowana nie powinna zaatakować, do ukąszenia dochodzi najczęściej np. podczas przypadkowego jej nadepnięcia lub próbie schwytania. Ukąszenie przez żmiję Ukąszenie przez żmiję i związane z tym zatrucie jadem zależy od wielu czynników. Przede wszystkim od ilości jadu wprowadzonego do organizmu w stosunku do masy ciała, stanu zdrowia, kondycji, miejsca ukąszenia i ewentualnego uczulenia na składniki jadu osoby poszkodowanej. Jest szczególnie niebezpieczne dla dzieci, osób starszych i z chorobami układu krążenia, ale też dla osoby będącej pod wpływem alkoholu. Niebezpieczne mogą być ukąszenia w twarz i szyję – wówczas jad przemieszcza się bardzo szybko w krwiobiegu. Zdrowy, dorosły człowiek powinien ukąszenie przeżyć bez większych komplikacji. Warto zauważyć, że część ukąszeń to tzw. ukąszenia suche, bez wstrzyknięcia pochodzi stąd. ZaskroniecTaki zaskroniec, jakiś czas temu odwiedził nas. Chyba chciał się ochłodzić w naszej piwnicy. Trudno musieliśmy go przegonić do lasu, tam gdzie jest jego miejsce. No, jak się mieszka w sąsiedztwie lasu to takie odwiedziny się wielkości europejski wąż o charakterystycznych żółtych plamach za głową, był uznawany za zwierzę święte a obecnie w wielu państwach podlega ochronie. Wygląd Średniej wielkości wąż o smukłym ciele. Ubarwienie grzbietu szare w różnych odcieniach, na tym tle często są dobrze widoczne liczne drobne ciemniejsze plamki, układające się niekiedy w rzędy. Z tyłu głowy uwagę zwracają charakterystyczne dwie, duże żółte lub kremowe plamy często z czarną obwódką. W zależności od podgatunku jak i populacji można spotkać zarówno węże o dość jednolitym ubarwieniu jak i takie, u których plamisty wzór jest wyraźnie widoczny. Spód ciała początkowo kremowy później ciemniejszy z licznymi jasnymi plamami. Samce rzadko przekraczają 70 cm i są mniejsze od samic osiągających przeciętnie 100-120 cm. Występowanie Gatunek o szerokim zasięgu występowania, spotykany jest na obszarze prawie całej Europy (północna granica jego występowania w Europie to 67°N – nie występuje także na Krecie, Balearach oraz w Irlandii, północnej części Płw. Skandynawskiego). Spotykany także w Azji Mniejszej i Środkowej (granica zasięgu to Bajkał) oraz w północnej części Afryki. Nic dziwnego, że na tak dużym obszarze wyodrębniło się kilka podgatunków, różniących się wielkością, ubarwieniem oraz zasięgiem występowania. Jest najczęściej spotykanym krajowym gatunkiem węża, podobnie jak inne gatunki naszych gadów podlega całkowitej ochronie. Czy wiesz, że… Nazwa zaskroniec nawiązuje do charakterystycznych, żółtych plam „za skroniami”, a więc mówi od razu o jednej z cech terenach dzisiejszej Litwy w czasach historycznych uważany był za święte zwierze, które przynosi pomyślność. Żółte plamy z tyłu głowy były kojarzone z koroną a więc i z mitem o królu węży.. Środowisko i tryb życia Najczęściej jest spotykany nad brzegami różnych zbiorników wodnych – preferuje zarośnięte brzegi starorzeczy i jezior a także różne mokradła, okolice zasobne w strumienie lub oczka wodne. Niekiedy spotykany w dalszej odległości od wody, w lasach mieszanych i na skraju polan, w parkach, ogrodach lub na wilgotnych łąkach. Aktywny w ciągu dnia, przy czym rano przeważnie wygrzewa się na słońcu, później wyrusza na polowanie. Na lądzie szybki i zwinny, w wodzie doskonale pływa i nurkuje. Spośród innych krajowych węży jest najsilniej związany z wodą, chociaż mniej niż inne europejskie gatunki zaskrońców. Zagrożony ucieka, kryjąc się w wodzie lub w gęstych zaroślach a osaczony stara się przestraszyć przeciwnika sycząc i unosząc przednią cześć ciała. Gdy to nie pomaga wyrzuca cuchnącą wydzielinę z gruczołów odbytowych lub udaje martwego przewracając się na grzbiet. Kąsa w ostateczności. W naszej strefie klimatycznej zimuje, przeważnie od końca września lub początku października do przełomu marca i kwietnia. Podobnie jak inne gatunki, najczęściej zimuje w stertach kompostu, w norach pod korzeniami lub w wypróchniałych kłodach pokrytych mchem. Rozmnażanie Gody mają miejsce, w zależności od panujących temperatur od marca do maja. Kilka tygodni po kopulacji, w lipcu lub sierpniu samica składa kilkanaście jaj (przeważnie od 8 do 20, sporadycznie nawet do 50). Często zdarza się, że w jednej norze czy spróchniałym pniu jaja są składane przez wiele samic, w efekcie może się tam znajdować kilkaset (sporadycznie kilka tysięcy) jaj. W zależności od warunków temperatur, inkubacja jaj może trwać od 4 do 8 tygodni. Młode zaskrońce o długości ciała 15-20 cm lęgną się przeważnie w końcu sierpnia lub we wrześniu. Zdarza się że do godów dochodzi w lecie a nawet jesienią, wtedy samice zimują z zapłodnionymi jajami, które są składane wiosna, skutkiem czego młode węże pojawiają się wcześniej, nawet w maju. Pokarm Ponieważ często występuje w pobliżu cieków wodnych podstawę jego diety stanowią zazwyczaj różne gatunki żab i ich kijanki a także traszki. Dieta ta jest niekiedy uzupełniana o ropuchy, ryby oraz jaszczurki lub drobne gatunki gryzoni. Młode osobniki żywią się przeważnie kijankami, małymi rybami oraz dżdżownicami. Większość ofiar połyka żywcem. Wiadomości o zaskrońcu pochodzą z tej strony W Polsce żyją cztery gatunki jaszczurek. Jeśli pojawią się w ogrodzie, oznacza to, że otacza nas czyste środowisko. Niektóre z nich nawet nie pasują do naszego wyobrażenia co do tego jak jaszczurka wygląda. Tym niemniej zawsze, gdy się pojawiają jest to powód do radości i nie trzeba ich niepokoić. Zjedzą bowiem w naszym ogrodzie wiele szkodników. Jaszczurka zwinka (Lacerta agilis) To najczęściej spotykana i pospolicie występująca w Polsce jaszczurka. Jeśli w ogrodzie jest skalniak albo obwódki z kamieni czy cegieł, to na pewno nie raz wylegiwała się w na nich jaszczurka, opalają się w słońcu, oczywiście jeśli w okolicy zwinki występują. Jaszczurka ta preferuje wrzosowiska, południowy skraj lasu, młodniki albo nasłonecznione polany. Samczyki zwinek dorastają do 22 cm długości, chyba że miały jakieś bliskie spotkanie z kotem czy sroką. W chwilach zagrożenia bowiem pozbywają się ogona, który wijąc się jak w konwulsjach ma odwrócić uwagę od zaatakowanego zwinka i dać mu możliwość ucieczki. Ogon z czasem odrasta, ale nie jest już tak okazały. Za to barwy samczyków są imponujące. Ta jaszczurka, którą spotkałam ma mały ogon, widać miała bliskie spotkanie z kotem lub zieleń przeplata się z turkusowym błękitem tworząc na grzbiecie finezyjną mozaikę. Ubarwienie poszczególnych jaszczurek może się między sobą znacząco jest nieco mniejsza od samca, długość jej ciała dochodzi do 20 cm. Kolory to melanż barw szarej, oliwkowej i brązowej. Powód jest taki, że muszą się dobrze maskować przed drapieżnikami. W czerwcu i lipcu składają od 5 do 15 jaj kopiąc dołki w nasłonecznionym piasku, zapewniając jednocześnie takie miejsce by panowała w nim odpowiednia wilgotność. Po dwóch miesiącach inkubacji na świat przychodzą młode jaszczurki. Rzadko można je spotkać, są bowiem bardzo płochliwe. Dopiero w kolejnym roku, w kwietniu, gdy promienie słoneczne ogrzeją kamienie czy piasek odważniej wychodzą z kryjówek i łapią pierwsze, ciepłe promienie słońca. Żerowanie rozpoczynają wówczas, gdy jest już naprawdę ciepło, czyli w maju. Żywią się przede wszystkim bezkręgowcami. W diecie mają owady, pająki i ślimaki. Nie pogardzą gąsienicami a także małymi przedstawicielami własnego lub innego gatunku, są więc również kanibalami. Niestety i same często padają ofiarami i nie tylko zabawy kotów, ale jeży, bocianów, myszołowów, dzierzb czy srok. Wąż, gniewosz plamisty, jest specjalistą od polowań na jaszczurki zwinki. Jaszczurka zwinka jest w Polsce pod częściową beznoga vel padalec (Anguis fragilis)Widząc padalca często traktuje się go jak żmiję albo innego węża. A to tylko nieporadna i mało ruchliwa jaszczurka, zwana u nas często miedzianką. Jest zupełnie niegroźna i kompletnie pozbawiona agresji. Żywi się dżdżownicami i ślimakami, innych bowiem stworzeń nie jest w stanie dogonić i schwytać. Osiąga maksymalnie 50 cm długości. Grzbiet miedzianki przybiera różne odcienie brązu, często właśnie miedziane, stąd potoczna nazwa. Boki i spód jaszczurka ma ciemnoszare albo wręcz czarne. Zarówno ich grzbiet jak i spód pokryte są łuskami, które dachówkowato na siebie zachodzą. Jaszczurki te nie mają kończyn, dlatego mylone są z wężami, z którymi nie są nawet płciową osiąga jaszczurka, która ma 20 cm długości ciała. Samice mają wówczas około 5 lat, samce około 4 lat. Kopulacja odbywa się w norkach lub szczelinach. Jaja rozwijają się w ciele samicy przez 3 miesiące, po czym wykluwają się młode i od razu następuje poród. Najczęściej jest to kilkanaście młodych, cieniutkich, o długości 8-9 cm padalców. W tym pierwszym okresie życia ginie ich najwięcej zjadanych przez jeże, myszy, sowy, sójki, bociany czy myszołowy. Mnóstwo zostaje również przejechanych przez samochody, często bowiem wygrzewają się na asfalcie a są zbyt nieporadne by zdążyć uciec. Często również padają ofiarą bezmyślnych ludzi, którzy zabijają je myśląc, że to żmije. Na szczęście jednak sporo ich przeżywa i dość często można spotkać osobniki nawet 20-30 letnie. A dożyć mogą 50 lat. W Polsce występuje padalec zwyczajny i padalec kolchidzki – są objęte całkowitą pochodzi z tej strony.
Najczęstszym pokarmem Zwinek są pająki, owady, ślimaki oraz gąsienice. Czasami zjadają młode z własnego lub innego gatunku. Zachowanie. Są zwierzętami zmiennocieplnymi. Są aktywne za dnia, lubią wygrzewać się na słońcu, lecz gdy temperatura jest zbyt wysoka chowają się do norek, gdzie spędzają też noc.
Wkrótce rozpoczną się wyjazdy wakacyjne. Może warto uświadomić sobie jakie zagrożenia mogą nas spotkać na łonie przyrody? Nasze miejskie wyobrażenie o potencjalnych zagrożeniach może zostać szybko zweryfikowane chociażby przez dziką przyrodę. Dla niej to my jesteśmy intruzami i gdy naruszymy ich środowisko mogą nas upomnieć, tak jak potrafią. Do jednych z takich zagrożeń z pewnością należy ukąszenie przez węże (tj. żmija zygzakowata). Węże w Polsce: Ażeby lepiej poznać co pełzającego jest niebezpieczne, a co nie, najlepiej zapoznać się z naszymi, polskimi wężami. Zwłaszcza, że wszystkie są pod ochroną! W Polsce możemy spotkać pięć węży: gniewosz plamisty, wąż Eskulapa, zaskroniec zwyczajny, zaskroniec rybołów, żmija zygzakowata. Z nich wszystkich jedynie żmija zygzakowata ma wysunięte do przodu jadowite zęby. Inne są niejadowite, lub mają zęby jadowe schowane z tyłu otworu gębowego. Ułatwiają one jedynie „uspokoić” połykaną ofiarę. Jest to wówczas potrzebne, gdy ofiara węża jest znacznych rozmiarów. Mówimy wówczas, że takie węże są jadowite warunkowo. Padalec Prezentację zacznijmy od czegoś co pełza, a nie jest wężem, choć jest oślizgłe, wije się i może napędzić stracha. To beznoga jaszczurka – padalec. Padalce zamieszkują niemal całą Europę, częściowo Afrykę i Azję. Z wyglądu przypominają węża. Osiągają długość do 45 cm. Przyjmują różnorodne ubarwienie. Zazwyczaj są metaliczno brązowe, ale również szmaragdowe, czy wręcz turkusowe. Samice mają brzuch czarny, a samce żółty. Nie poruszają się zbyt szybko. Spotykamy je zazwyczaj na leśnych drogach i ścieżkach. Zamieszkują mchy i łąki. Głównym pożywieniem padalca są ślimaki i dżdżownice, więc ciężko go nazwać drapieżnikiem. Zazwyczaj pojawiają się po deszczu by móc upolować coś do jedzenia. Padają ofiarą węży. Są całkowicie niegroźne dla człowieka. Padalec Gniewosz plamisty Gniewosz plamisty to gatunek niejadowitego węża powszechnie spotykany w Europie i zachodniej Azji. Osiąga długość do 90 cm. Jego plamki na grzbiecie powodują, że często jest mylony ze żmiją zygzakowatą. Jest całkowicie niegroźny dla człowieka, Od żmii zygzakowatej odróżnimy go po dużych oczach, okrągłych źrenicach i żółtej tęczówce. Również pysk gniewosza jest łagodnie zaokrąglony, a na głowie znajduje się plama w kształcie serca. Przybiera barwę brązową lub szarobrązową. Na grzbiecie ma ciemniejsze plamy w dwu lub czterech rzędach. Gniewosz występuje w miejscach suchych, silnie nasłonecznionych. Uwielbia skały i tereny kamieniste. Spotkamy go również wśród traw i zarośli. Nie lubi lasów. Występuje niemal w całej Europie, na zachodzie i środkowej Azji. W partiach górskich do 1000 m. Żywi się jaszczurkami, padalcami, pisklętami i drobnymi ssakami. Poluje jak typowy wąż oplatając swoją ofiarę. Jest wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt zagrożonych wyginięciem. Jest pod ścisłą ochroną. Gniewosz nawet w samoobronie nie atakuje człowieka, ani dużych ssaków. Gniewosz Wąż Eskulapa Wąż Eskulapa jest gatunkiem węży niejadowitych. To największy wąż żyjący w Polsce i w Europie. Długość ciała – może osiągnąć nawet 2 m. W Polsce, w Bieszczadach najdłuższy wąż Eskulapa mierzył 160 cm. Samce są dłuższe od samic. Eskulapa jest barwy brunatnej lub oliwkowobrunatnej z wieloma jasnymi plamkami. Po stronie brzucha jest jaśniejszy, ma słomkowy kolor. Także przednia część ciała jest jaśniejsza. Eskulapa lubi ciepłe i wilgotne miejsca, Najlepiej czuje się wśród spróchniałych pni drzew. Praktycznie występuje tam, gdzie padalce. Odżywia się jaszczurkami, wężami, małymi ssakami, płazami, ptakami i ich jajami. Nie jest jadowity więc podobnie jak gniewosz zabija ofiary dusząc je po złapaniu pyskiem i połyka w całości. W Polsce występuje głównie w Bieszczadach. Można go również spotkać nad Popradem i nad Dunajcem. Zamieszkuje głównie południową Europę od Hiszpanii po Morze Kaspijskie. Można go spotkać w Chorwacji i na Cyprze. Podczas upałów lubi polować nocą i nad ranem. Podobnie jak gniewosz Eskulapa jest wpisany do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt zagrożonych wyginięciem. Wąż Eskulapa Zaskroniec zwyczajny Zaskroniec zwyczajny to kolejny wąż niejadowity, który zamieszkuje Polskę. Występuje on w całej Europie poza wyspami brytyjskimi i północą Skandynawii. Samice zaskrońca osiągają długość do 1,5 m,a samce 1 m. Żywią się płazami, rybami i małymi ssakami, głównie gryzoniami. Zaskrońce lubią polować na uciekające ofiary. Są całkowite niegroźne dla człowieka. Gdy czują się zagrożone nieruchomieją i stają się całkowicie bezwładne, jakby były nieżywe. Dodatkowo wypuszczają nieprzyjemną ciecz o zapachu przypominającym padlinę. Gdy są atakowane przez mniejsze zwierzęta, takie jak psy przeraźliwie syczą. Zaskrońca ciężko pomylić z innymi wężami. Mają one wyraźne żółte plamy otoczone czarnymi obwódkami tuż „za skroniami”. Stąd wzięła się ich nazwa. Są szarozielone lub szarobrązowe. Brzuch mają kremowy z czarnymi plamami. Zaskroniec lubi miejsca podmokłe, w okolicy bagien lub jezior. Świetnie pływa. Chętnie odwiedza domostwa, ale jest dla ludzi całkowicie niegroźny. Zaskroniec zwyczajny Zaskroniec rybołów Bardzo rzadkim wężem w Polsce jest zaskroniec rybołów. Jest to wąż niejadowity. Ostatnio przedstawiciela tego gatunku napotkano na Zaolziu dziesięć lat temu. Zamieszkuje on głównie Europę i Azję. Większość dnia spędza w wodzie więc, jego siedliska mieszczą się w pobliżu jezior i rzek. Świetnie pływa i nurkuje. Jest oliwkowy, lub zielonkawobrązowy. Po stronie brzusznej żółty lub pomarańczowy z ciemnymi plamkami. W przeciwieństwie do zaskrońca zwyczajnego plamy za skroniami są bardziej rozmyte i bardziej pomarańczowe. Zaskroniec rybołów Żmija zygzakowata Jedynym przedstawicielem węży jadowitych w Polsce jest żmija zygzakowata. Długość jej dochodzi do 90 cm, ale zdarzają się dłuższe, do 120 cm. W Polsce zazwyczaj osiągają 60 cm. Należy do rodziny żmijowatych. Łatwo rozpoznać tego węża po charakterystycznym zygzaku na grzbiecie. Najczęściej spotykamy żmiję zygzakowatą w kolorze miedzianoczerwonym, czerwonobrązowym, srebrzystoszarym, żółtawym, oliwkowozielonym, niebieskoszarym. Zdarzają się osobniki pomarańczowe, a nawet żółtawe. Wszystkie mają na grzbiecie charakterystyczny zygzak, tak zwaną „wstęgę kainową”przechodzącą przez całe ciało od głowy do ogona. Zygzak jest niewidoczny jedynie u czarnej żmii tak zwanej odmiany melanistycznej. Ta forma żmii zygzakowatej jest najrzadsza. W niektórych krajach występuje pod nazwą żmii piekielnej. W Polsce występują żmije zygzakowate w kolorze brązowym (od ceglastej po ciemnobrązową), szarym (jasna, srebrzystoszara lub grafitowa) oraz czarnym. Kolorystyka żmii zygzakowatej jest różna w zależności od rejonu Polski. Znaleziona w tym tygodniu żmija zygzakowata (7 maja 2019 r. w Warszawie na Białołęce) była ciemnoszara. Na trójkątnej, masywnej głowie żmii zygzakowatej mamy wyraźny ciemniejszy znak przypominający literę V, Y lub X. Charakterystyczne są również pionowe źrenice. Tęczówka jest czerwona lub czerwonobrązowa. Żmija zygzakowata nie jest tak smukła jak pozostałe polskie węże. Ciało ma masywne i krępe. Zwęża się w kierunku głowy. Ma bardzo krótki ogon. Żmija zygzakowata z ogródka na Białołęce Występowanie Żmija zygzakowata występuje w całej Europie i Azji. Spotykamy ją od Atlantyku po Morze Ochockie. Od Morza Śródziemnego po Skandynawię. Przekracza nawet koło podbiegunowe. Żmiję zygzakowatą spotykamy na na skraju lasu, mokrych łąkach, polanach leśnych i jak widać ostatnio, również w ogródkach działkowych. Żywią się małymi ssakami owadożernymi i gryzoniami. Polują na płazy, gady, pisklęta i owady. Młode żmije żywią się podobnie jak padalce, ślimakami i dżdżownicami. Polowanie Polują w dzień wykorzystując do tego swój jad. W bezruchu czatują na swoją ofiarę by szybkim ruchem uderzyć w nią swoimi jadowymi zębami. Następnie żmija wycofuje się, cierpliwie czekając, aż jad zacznie działać. Nie walczą ze swoją ofiarą. Gdy ofiara straci przytomność, wąż łatwo odnajduje ją dzięki doskonałemu węchowi. Okres godowy Niezwykle widowiskowe są zaloty żmii zygzakowatej, które trwają kilka godzin. Najpierw samce walczą ze sobą o swoją wybrankę. Są to typowe zapasy, podczas których jeden drugiego próbuje przygnieść do ziemi. W trakcie nich widzimy charakterystyczne dla węży uniesione przednie części ciała. Samica jednorazowo rodzi 5-15 młodych. Są jajożyworodne. Żmija zygzakowata podlega częściowej ochronie. Żmija zygzakowata Jad żmii zygzakowatej jest groźny dla człowieka! Przede wszystkim patrzmy pod nogi w miejscach gdzie możemy spotkać węże. Nie zbliżajmy się do nich. Jeżeli jest to w terenie zamieszkałym zawiadommy o naszym znalezisku policję by powiadomiła odpowiednie służby. Nie drażnijmy węża! Nie zabijajmy go! Człowiek nigdy nie jest dla żmii przedmiotem ataku. Żmije zawsze oceniają ofiarę z uwagi na cel pokarmowy. Nie atakują bez powodu. Rzadko kąsają ludzi, starając się przede wszystkim schodzić im z drogi. Gdy nie mają już wyjścia mogą zaatakować. Atak jest spowodowany wyłącznie strachem, wynikającym z nagłej sytuacji i zagrożenia. W przypadku dorosłego człowieka powinien on przeżyć ukąszenie bez większych komplikacji. Z uwagi na szybkie rozprzestrzenianie się jadu w krwioobiegu, niebezpieczne są ukąszenia żmii w szyję i w twarz. Jad żmii zygzakowatej jest bardzo niebezpieczny dla życia dzieci z uwagi na ich niską wagę ciała. Również w niebezpieczeństwie są osoby pod wpływem alkoholu, które mają rzadszą krew. Również dla osób starszych, z problemami kardiologicznymi, jad żmii jest bardzo niebezpieczny. Ukąszenie żmii zygzakowatej w 30-60 % jest bez wstrzyknięcia jadu, tak zwane suche ukąszenie. Jednak z uwagi na niebezpieczeństwo martwicy zawsze należy sięgnąć po pomoc medyczną. Żmija zygzakowata i jej toksyczny jad Jad żmii zygzakowatej to mieszanina wielu toksyn. Uszkadzają one układ nerwowy, powodują martwicę tkanek, zmniejszają krzepliwość krwi i zaburzają rytm pracy serca. Na skórze ofiary pozostają charakterystyczne dwie ranki po zębach jadowych. Żmija zygzakowata Węże, a wakacje w Chorwacji Z uwagi, że wiele osób wyjeżdża do Chorwacji na pola kempingowe umiejscowione na łonie przyrody, warto zwrócić uwagę na to, jakie węże stanowią tam zagrożenie. Przede wszystkim, to w większości to te same węże co w Polsce. W Plitwickich Jeziorach spotkamy zapewne pływającego zaskrońca zwyczajnego polującego na ryby. Natomiast wczesnym rankiem pole kempingowe odwiedzi dobrze nam znany wąż Eskulapa w poszukiwaniu pozostałości wieczornych imprez. Osobiście takie wizyty widzieliśmy na Istrze i niedaleko Splitu. Jadowita żmija zygzakowata należy tam również do rzadkości, zwłaszcza atakująca człowieka. Na jakie węże trzeba uważać w Chorwacji? Chorwaci ostrzegają przed trzema jadowitymi żmijami. Zygzakowatymi o nazwie Riđovka (odmiana jasnobrązowa o brązowych z oczami o brązowej tęczówce) i dużo mniejszej Planinski žutokrug (odmiana również jasnobrązowa, z szerszą wstęgą kainową i oczami o źrenicach błękitnych). Ich jad nie jest silnie toksyczny, dlatego nie jest niebezpieczny dla dorosłego człowieka. Najbardziej niebezpieczna, niewystępująca w Polsce, jest poskok – żmija nosoroga (jasnoszara). Jej ukąszenie wymaga natychmiastowego zawiadomienia służb ratownictwa medycznego, z pogotowiem lotniczym włącznie. Poskok, żmija nosoroga Chorwacki poskok to żmija nosoroga, najbardziej niebezpieczna żmija w Europie. Lubi ciepłe, górzyste tereny. Występuje na Bałkanach, w Austrii, w północnych rejonach Włoch, na Cykladach w Azji Mniejszej. Jest bardzo jadowita, a jej jad jest niezwykle toksyczny. Jest większa od żmii zygzakowatej, zwłaszcza osobniki mieszkające w Górach Dynarskich. Dochodzi tam do dużych rozmiarów, ok 1,6 m. Ma duże, blisko dwu centymetrowe zęby jadowe. Dodatkowo poskok jest wyposażony w długi rozwidlony na końcu język. Oprócz wyraźnych powiek ma charakterystyczny róg na nosie. Zazwyczaj jest w kolorze jasnoszarym, jasnobrązowym lub pomarańczowym z ciemnobrązowym zygzakiem. Tęczówki mają kolor złoty lub miedziany. Jest powolny, ale atakuje bardzo szybko. Żywi się drobnymi ssakami, ptakami, jaszczurkami, wężami. Posok nigdy nie atakuje bez powodu! Nawet młode 15-18 cm osobniki mają silnie trujący jad. W przypadku ukąszenia na terenie Chorwacji należy jak najszybciej powiadomić służby ratunkowe dzwoniąc na numer alarmowy 112 lub pogotowie ratunkowe 194 . Niezbędne będzie podania jak najszybciej antytoksyny. W Chorwacji do przypadków ukąszeń przez posoka jest zazwyczaj wysyłane lotnicze pogotowie ratunkowe. Chorwacki poskok – żmija nosoroga Postępowanie w przypadku ukąszenia Ukąszenie żmii zygzakowatej nie boli. Na skórze pozostają jedynie ślady od zębów jadowych. Dopiero po 15-20 minutach zaczynają się pierwsze objawy. Ból głowy i zawroty. To znak, że jad zaczyna atakować układ nerwowy. Co świadczy o ukąszeniu węża? Przede wszystkim w miejscu ukąszenia widać dwie małe ranki po zębach jadowych. Pojawia się ból, tkliwość i zasinienie w miejscu ukąszenia. Narasta obrzęk i zaczerwienienie wokół rany, z której zazwyczaj sączy się krew. Kolejnymi objawami są: wymioty, ból brzucha, biegunka, uczucie ogólnego osłabienia, senność, znużenie, gorączka, trudności w oddychaniu, zaburzenia rytmu serca, tachykardia powyżej 100 uderzeń na minutę, obniżone ciśnienie tętnicze, wypieki na twarzy, nadmierna potliwość, krwawienie z dziąseł, w końcu utrata świadomości. Występują zmiany na skórze, wysypka, wybroczyny, pojawiają się bąble pokrzywkowe, krwawienie z dziąseł i krwiomocz. Ukąszenie przez żmiję Co robić w przypadku ukąszenia? Przede wszystkim należy zachować spokój i rozsądek. Panika i strach wpływa na przyspieszenie tętna. Wzrost tętna to szybsze przemieszczanie się jadu po całym organizmie, a to jest bardzo niepożądane. Osoba ukąszona musi unikać wysiłku i wszelkich działań, które mogą przyspieszyć bicie serca. Nie może biegać, powinna iść spokojnym krokiem. Gdy znajdzie pomoc to lepiej by spokojnie czekała na przyjazd pogotowia ratunkowego. Jeżeli to konieczne to lepiej ją nieść. Dobrze jest zrobić zdjęcie węża, który zaatakował lub zapamiętać jego cechy charakterystyczne. Jeżeli wąż nie żyje można, dla lepszej identyfikacji, zabrać go ze sobą, aby pokazać go ratownikom osobę ukąszoną przez węża, należy upewnić się, czy nic nie grozi z jego strony. Zazwyczaj węże uciekają po ataku, ale lepiej to sprawdzić. Ukąszenie węża- jak się zachować krok po kroku: Zlokalizuj miejsce ukąszenia. Sprawdź jak wygląda rana, monitoruj czynności oddechowe i puls. Zadzwoń ta telefon alarmowy 112, podając miejsce gdzie się znajdujesz, opis węża, który zaatakował. Należy przedstawić jak wyglądają aktualne czynności oddechowe i praca serca poszkodowanego. Nie wysysaj rany, nie nacinaj jej, nie wyciskaj jadu. To są jedynie głupoty z filmów! Takie działanie może tylko zaszkodzić, a przede wszystkim szkoda tracić czas i wprowadzać dodatkową infekcję. Jeżeli możesz, to załóż rękawiczki ochronne! Zmyj z okolicy ukąszenia resztki toksyn. Najlepiej zrobić to solą fizjologiczną lub czystą wodą. Zrób to delikatnie by dodatkowo nie podrażniać skóry okolic rany. Spróbuj unieruchomić ukąszoną kończynę, aby spowolnić rozchodzenie się trucizny. Ranę zabezpiecz gazą jałową i obwiąż bandażem, albo czymś co może go zastąpić. Nie musisz to robić zbyt mocno, ale z pewnością należy to robić solidnie. Nie należy blokować dopływ krwi do miejsca ukąszenia! Jeżeli czekasz na przyjazd pogotowia ratunkowego wybierz miejsce, gdzie będą mogli łatwo dotrzeć. Ułóż osobę poszkodowaną tak by miejsce ukąszenia było poniżej serca. Ogranicz jej ruch do minimum. Zdejmij wszystkie przedmioty, które mogą uciskać kończynę: obrączka, zegarek, bransoleta. Schładzaj miejsce ukąszenia i monitoruj do przyjazdu pogotowia czynności życiowe poszkodowanego (oddech, pracę serca, przytomność). W przypadku pomocy pogotowia lotniczego musisz wytypować odpowiednie miejsce na lądowisko. Jeżeli nie ma szans na szybkie przybycie służb ratowniczych, to szukaj pomocy medycznej na własną rękę. Skontaktuj się z lekarzem, szpitalem, przychodnią. W każdym hotelu, markecie, posterunku policji, straży pożarnej jest z pewnością punkt pierwszej pomocy. Nie pozwól poszkodowanemu biec. Przenieś go, lub idź z nim spokojnym krokiem. Szybsze zgłoszenie się do opieki medycznej może przyspieszyć podanie zastrzyku z surowicą i w konsekwencji może uratować życie. Zapamiętaj! * Przy ukąszeniu zakazane jest wysysanie, nacinanie, wyciskanie podrażnianie miejsca ukąszenia! * Nie wolno zakładać opaski uciskowej tamującej dopływ krwi do kończyny. * Najlepiej jak poszkodowany spokojnie czeka na przyjazd pogotowia, a miejsce ukąszenia jest poniżej serca. * Ustal jaki wąż zaatakował. * Monitoruj czynności życiowe poszkodowanego do czasu przyjazdu pogotowia. Lądowisko dla LPR
Węże (Serpentes) – podrząd gadów z rzędu łuskonośnych.Charakteryzują się wydłużonym, beznogim ciałem i aparatem szczękowym umożliwiającym niezwykle szerokie rozwarcie szczęk, a co za tym idzie połykanie ofiar w całości, brakiem błony bębenkowej i ucha środkowego.
WYMOWA SŁOWA GNIEWOSZ PLAMISTY CO OZNACZA SŁOWO GNIEWOSZ PLAMISTY Gniewosz plamisty Występowanie Występuje w miejscach suchych i silnie nasłonecznionych, na terenach kamienistych, w zaroślach i trawach. Jest rzadkim gatunkiem, unika lasów, spotykany na terenie prawie całej Europy. W Azji swym zasięgiem dociera do Kazachstanu. W partiach górskich spotykany do wysokości 2200 m najczęściej jednak do 1000 m. Pożywienie Odżywia się prawie wyłącznie jaszczurkami, w tym także padalcami, niekiedy osobnikami tego samego gatunku. Rzadziej płazami, pisklętami i drobnymi ssakami. Procentowy udział ssaków w diecie gniewoszy wzrasta wraz z wiekiem – osobniki juwenilne i młodociane polują wyłącznie na gady, podczas gdy u dorosłych węży ssaki mogą stanowić ponad jedną czwartą wszystkich ofiar. Swą zdobycz gniewosz plamisty najpierw oplata i obezwładnia swym ciałem, następnie połyka ją żywą lub martwą. Rozmnażanie Jajożyworodny. Gody odbywa w kwietniu i maju. Młode o długości około 13-15 cm rodzą się pod koniec sierpnia lub we wrześniu. Samica rodzi od 4 do 19 młodych Ochrona Gatunek pod ochroną. SŁOWA, KTÓRE RYMUJĄ SIĘ ZE SŁOWEM GNIEWOSZ PLAMISTY TŁUMACZENIE SŁOWA GNIEWOSZ PLAMISTY Poznaj tłumaczenie słowa gniewosz plamisty na 25 języków dzięki naszemu tłumaczowi wielojęzycznemu. Tłumaczenie słowa gniewosz plamisty na inne języki w tej sekcji zostało uzyskane za pomocą automatycznego tłumaczenia statystycznego, gdzie podstawową jednostką tłumaczeniową jest słowo «gniewosz plamisty». Tłumacz polski - chiński 光滑的蛇 1,325 mln osób Tłumacz polski - hiszpański culebra lisa 570 mln osób Tłumacz polski - angielski Smooth snake 510 mln osób Tłumacz polski - hindi चिकनी सांप 380 mln osób Tłumacz polski - arabski ثعبان السلس 280 mln osób Tłumacz polski - rosyjski медянка 278 mln osób Tłumacz polski - portugalski serpente lisa 270 mln osób Tłumacz polski - bengalski মসৃণ সাপ 260 mln osób Tłumacz polski - francuski serpent lisse 220 mln osób Tłumacz polski - malajski ular licin 190 mln osób Tłumacz polski - niemiecki glatte Schlange 180 mln osób Tłumacz polski - japoński スムーズなヘビ 130 mln osób Tłumacz polski - koreański 부드러운 뱀 85 mln osób Tłumacz polski - jawajski snake Gamelan 85 mln osób Tłumacz polski - wietnamski trơn rắn 80 mln osób Tłumacz polski - tamilski இருண்ட காணப்பட்டது 75 mln osób Tłumacz polski - marathi हळूवार साप 75 mln osób Tłumacz polski - turecki Pürüzsüz yılan 70 mln osób Tłumacz polski - włoski Colubro liscio 65 mln osób Tłumacz polski - ukraiński мідянка 40 mln osób Tłumacz polski - rumuński șarpe buna 30 mln osób Tłumacz polski - grecki ομαλή φίδι 15 mln osób Tłumacz polski - afrikaans Glad slang 14 mln osób Tłumacz polski - szwedzki HASSELSNOK 10 mln osób Tłumacz polski - norweski Smooth snake 5 mln osób TRENDY UŻYCIA SŁOWA «GNIEWOSZ PLAMISTY» Na powyższej mapie ukazano częstotliwość używania słowa «gniewosz plamisty» w różnych krajach. KSIĄŻKI POWIĄZANE ZE SŁOWEM «GNIEWOSZ PLAMISTY» Poznaj użycie słowa gniewosz plamisty w następujących pozycjach bibliograficznych Książki powiązane ze słowem gniewosz plamisty oraz krótkie ich fragmenty w celu przedstawienia kontekstu użycia w literaturze. 1 Polozowate: Gniewosz Plamisty, Poloz Japonski, Waz Koci, ... r d o: Wikipedia. R D O Wikipedia, Zródlo: Wikipedia, 2011 2 Gady Europy: Gniewosz Plamisty, Zólw Blotny, Zmija ... r d?o: Wikipedia. R D O Wikipedia, Zródlo: Wikipedia, 2011 3 Polska pełna uroku - Strona 307 W parku występują rzadkie gatunki płazów (traszka górska, kumak nizinny, ropucha zielona), gady (gniewosz plamisty) i ślimak reliktowy - pomrów czarniawy. Do rzadkich ptaków należą - cietrzew, orlik krzykliwy, krzyżodziób świerkowy i ... Renata Brzezińska (turystyka), 2007 4 Albania: Przewodnik - Strona 221 Podczas wędrówek trzeba uważać na jadowite żmije nosorogie (Vipera ammodytes), które najchętniej wypełzają podczas deszczu, natomiast niegroźny jest inny wąż – gniewosz plamisty (Coronella austriaca). Dość często można spotkać ... 5 Przyroda. Wybrane zagadnienia ... żubr; VU – gatunki wysokiego ryzyka, narażone na wyginięcie (15 gatunków): bączek, błotniak zbożowy, borowiaczek, dennik, dubelt, dzięcioł trójpalczasty, gniewosz plamisty, kulik wielki, minóg rzeczny, ostrygojad zwyczajny, piekielnica, ... Bogdan Kluczyński, Iwona Jaszczuk, 2013 6 Beskid Niski: przewodnik - Strona 33 Nie brak również gadów, występują żmija zygzakowata, gniewosz plamisty, zaskroniec. Przypuszczalnie w Beskidzie Niskim ma także stanowiska największy z naszych węży, niejadowity wąż Eskulapa, który jest przedstawicielem fauny ... 7 Karpaty Polskie: przyroda, człowiek i jego działalność - Strona 101 pospolicie wystç- puja. w Bieszczadach (Zarzycki, Gtowaciñski, 1973). Równiez gniewosz plamisty CoroneIIa austríaca Laurenti, 1768 (ryc. 55) jest spotykany w Karpatach, a najwyzsze stanowisko znaleziono na Policy - 1150 ... Gniewosz plamisty Nieduży ten i piękny wąż jest znacznie rzadszy od zaskrońca. Od tego ostatniego gatunku różni się znacznie mniejszymi wymiarami ciała i innym ubarwieniem. Poza tym ma wyraźnie inne, delikatniejsze proporcje ciała. 9 Pojezierze Kaszubskie - Strona 75 Padalca poznajemy po drobnych łuskach o szklistym połysku ściśle przylegających do siebie. O ile padalec dorasta do 50 cm, to węże bywają wyraźnie dłuższe, np. gniewosz plamisty i żmija osiągają 75 cm, zaskroniec zaś aż 1,5 m długości. Hanna Piotrowska, Sławomir Kadulski, 1991 10 Wielkopolski Park Narodowy: problemy ochrony i ... - Strona 111 (Reptilia) występujących w Parku żmija zygzakowata (Vipera be- rus) i gniewosz plamisty (Coronella austriaca) należą do najrzadszych przedstawicieli herpetofauny WPN. Przed trzydziestu jeszcze laty gniewosz plamisty ... Izabeli Dąmbskiej, Stanisław Bałazy, Regina Pawuła-Piwowarczyk, 1988 WIADOMOŚCI, KTÓRE ZAWIERAJĄ SŁOWO «GNIEWOSZ PLAMISTY» Sprawdź, o czym dyskutuje się w prasie krajowej i zagranicznej oraz jak jest stosowane słowo gniewosz plamisty w wiadomościach. Czy Zakrzówek jest bezpieczny? Takim aktem prawa jest ustawa o ochronie przyrody przewidująca ochronę gatunkową, której podlega wąż gniewosz plamisty. Dla tego gatunku może być ... «Wirtualna Polska, Lip 14» Czy wąż zatrzyma dewelopera? Na Zakrzówku osiedlił się gniewosz Gniewosz plamisty to jeden z trzech najrzadszych gatunków gadów w Polsce – mówi Stanisław Bury, herpetolog (zoolog badający gady i płazy) z Uniwersytetu ... «TVN24, Lip 14» Węże przed zimą masowo giną na drogach To gniewosz plamisty (Coronella austriaca), wąż Eskulapa (Elaphe longissima), zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix), zaskroniec rybołów (Natrix tesselata), ... «TVN Meteo, Paz 13» Węże w Szczecinie! Trwa ich wyławianie. Rzadko spotykany i ściśle chroniony gatunek węża - gniewosz plamisty pojawił się w Szczecinie. Naukowcy, przy współpracy z leśnikami, przesiedlają go na ... « Sie 12» Gniewosz plamisty Kobieta przygląda się owiniętemu wokół gałęzi gniewoszowi plamistemu (Coronella austriaca) w okolicach Łośna. Gniewosz plamisty jest w Polsce gatunkiem ... «Nauka W Polsce, Cze 12» Każdy wąż ma ostre zęby W Polsce występuje pięć gatunków węży: gniewosz plamisty, zaskrońce - zwyczajny i rybołów, żmija zygzakowata oraz wąż Eskulapa. Co zrobić w przypadku ... «Dziennik Polski, Lip 11» Kotórz Mały. Gniewosz plamisty w ogródku Gdy zaczęliśmy przenosić pryzmę skoszonej trawy, zobaczyliśmy węża. Przyroda to moje hobby, więc rozpoznałem, że jest to rzadki okaz, gniewosz plamisty. «Nowa Trybuna Opolska, Maj 11» W Zespole Szkół w Górkach Noteckich panuje strach. I to nie z … Hanzel gadowi się przyjrzał, przeglądał odpowiednią literaturę i wyrok zapadł: to nie żmija zygzakowata tylko wąż gniewosz plamisty, który jest bardzo rzadkim ... «Gazeta Lubuska, Paz 10»
Świat zwierzęcy Sudetów uległ w czasach nowożytnych dużym przeobrażeniom głównie przez działania człowieka. Wiele gatunków zwłaszcza dużych, zostało wytępionych.
Dla niektórych węże mogą być źródłem poważnej fobii, inni trzymają je w domu jako domowe zwierzątka, a jeszcze inni widzieli je tylko w zoo. W Polsce występuje zaledwie kilka gatunków węży, ale część z Was mogła spotkać na swojej drodze choćby pospolitego zaskrońca. Mimo że w Polsce nie spotkasz w przyrodzie morderczej kobry czy olbrzymiego pytona, to bliskie spotkanie z naszą rodzimą żmiją zygzakowatą również może być niebezpieczne dla Ciebie lub Twojego czworonożnego przyjaciela. Z tego wpisu dowiesz się, jakie węże występują w Polsce, jak je od siebie odróżnić i jak się zachować, gdy przetniesz z którymś z nich swoje ścieżki. Węże występujące w Polsce W naszym kraju możesz spotkać cztery gatunki węży i wszystkie z nich znajdują się pod ochroną. Jedynym jadowitym wężem występującym w Polsce jest żmija zygzakowata, natomiast pozostałe polskie węże to węże niejadowite, które są zupełnie niegroźne dla człowieka. Wąż Eskulapa Gatunkiem, który warto przedstawić na początku, jest wąż Eskulapa. Jest on bardzo rzadko spotykany i szacuje się, że na terenie naszego kraju żyje jedynie ok. 100 osobników, więc tylko nielicznym szczęśliwcom udało się zobaczyć go w jego naturalnym środowisku. Jest to największy wąż w Polsce, a niektóre osobniki dorastają nawet do dwóch metrów długości. Oprócz imponujących rozmiarów, można go rozpoznać po oliwkowo-brązowej barwie i jasnych plamkach na grzbiecie. Wąż Eskulapa z natury jest samotnikiem i unika kontaktu z ludźmi. Lubi otwarte siedliska o dużym nasłonecznieniu, ale w pobliżu nie może zabraknąć krzaków i zarośli, w których będzie mógł się ukryć przed niepożądanym towarzystwem. Zwykle nie zapuszcza się zbyt głęboko w las, ale można go spotkać na polanach, w dolinach rzecznych, a także w kamieniołomach, na obrzeżach dróg, a w rzadkich przypadkach nawet na dachach. Nie jest jadowity i mimo że jego rozmiar może wywołać lęk, to nie ma powodów do obaw, zwłaszcza że wąż Eskulapa pierwszy ucieknie, gdy tylko Cię zobaczy. Buty Pentagon Achilles Tactical XTR 8″ Desert Tan SPRAWDŹ Apteczka Vera turystyczna – czerwona SPRAWDŹ Spodnie wojskowe Pentagon BDU PentaCamo SPRAWDŹ Repelent na owady Mugga Extra Strong spray 50% DEET 75 ml SPRAWDŹ Buty Merrell MOAB 2 Mid – Black SPRAWDŹ Apteczka brelok Medaid Mini Plus – Red SPRAWDŹ Gniewosz plamisty Kolejny gatunek węża zamieszkujący Polskę to Gniewosz plamisty. Jest zagrożony wyginięciem i spotkać go można niezwykle rzadko, jedynie na południowych krańcach naszego kraju. Nie należy do największych węży, a jego długość waha się zwykle od 50 do 70 cm. Doskonale maskuje się przed niechcianym wzrokiem dzięki swojej szaro-brązowej barwie, która czasem przybiera rdzawo-brązowy odcień, skąd wzięła się jego potoczna nazwa – miedzianka. Gniewosz plamisty jest zupełnie niegroźny, ale ze względu na wzór na grzbiecie, bywa czasem mylony ze żmiją zygzakowatą. Tymczasem, ten gatunek węża ma znak rozpoznawczy w postaci charakterystycznej plamki na czubku głowy, kształtem przypominającej serce bądź literę “y”. Bardziej wprawni obserwatorzy dostrzegą także różnice w kształcie głowy i wyglądzie oczu. Zaskroniec zwyczajny To najczęściej występujący wąż w Polsce i to z nim masz największe szanse się spotkać podczas Twoich pieszych wędrówek. Jak wygląda zaskroniec? Dorosły osobnik zaskrońca może osiągnąć długość nawet do półtora metra, a jego łuski są koloru brązowego lub szarozielonego. Na głowie ma charakterystyczne żółte plamy, tuż za skroniami – stąd też wzięła się jego nazwa. Zaskrońce, jak większość gadów, uwielbiają wygrzewać się na słońcu, najczęściej można je więc zobaczyć, jak wylegują się na rozgrzanych kamieniach, często w pobliżu źródeł wody, są bowiem świetnymi pływakami i wodnymi łowcami. Jeśli przeszło Ci kiedyś przez myśl pytanie, czy zaskroniec jest jadowity, to odpowiedź oczywiście brzmi: nie. W żadnym stopniu nie zagraża on człowiekowi i to on będzie raczej za wszelką cenę unikał spotkania z naszym gatunkiem. Przeczytaj też artykuł o wilkach. Czy trzeba się ich bać? Żmija zygzakowata Czas na królową polskich węży, czyli żmiję zygzakowatą. Żmije w Polsce to jedyne jadowite węże występujące na terytorium naszego kraju, a w kontakcie z nimi należy zachować ostrożność. Żmije lubią zarośla, torfowiska i szczeliny skalne, ale można je też spotkać wygrzewające się na skałach, skrajach lasów i ścieżkach. Ukąszenia żmii zygzakowatej są rzadkie, ponieważ nie atakują one człowieka, a wręcz przed nim uciekają. Żmija użyje jadu tylko kiedy zostanie osaczona i pozbawiona drogi ucieczki. Ugryzienie żmii może być śmiertelne, ale są to skrajne przypadki (zaledwie 1% w skali Europy), a do zgonu dochodzi zwykle w wyniku występowania schorzeń towarzyszących np. chorób serca lub alergii na jad. Jak wygląda żmija zygzakowata w porównaniu do innych węży? Jak sama nazwa wskazuje, można ją rozpoznać po charakterystycznym zygzaku na całej długości ciała, nazywanym “wstęgą kainową”. Łuski mogą być koloru szarego, brązowego bądź czarnego w zależności od odmiany i warto dodać, że w odmianie melanistycznej (osobniki ciemno ubarwione wskutek koncentracji ciemnego barwnika w skórze) zygzak jest niewidoczny. Żmije są smukłe, zwinne i bardzo szybkie, a długość ich ciała sięga zwykle ok. 1 m. Na sam koniec warto wspomnieć również o padalcu zwyczajnym, który co prawda nie jest wężem, a gatunkiem beznogiej jaszczurki, ale bardzo często jest mylnie uważany za węża. Jak wygląda padalec? W istocie, do złudzenia przypomina on węża, stąd ten powszechny błąd, ale jest kilka cech, które pozwolą go od niego odróżnić. Przede wszystkim jego głowa jest zrośnięta z ciałem, bez żadnego widocznego zwężenia, jak u węży, a dodatkowo posiada otwory uszne, które u tych drugich nie występują. Padalce osiągają długość do 50 cm, są zupełnie niegroźne i to właśnie one najczęściej mogą się pojawić na Twojej ścieżce w czasie spaceru po lesie czy na górskim szlaku. Buty Merrell MOAB 2 Mid – Coyote SPRAWDŹ Apteczka LifeSystems Mountain Leader First Aid Kit SPRAWDŹ Spodnie wojskowe Pentagon BDU Black SPRAWDŹ Buty Lowa Zephyr GTX MID TF Black SPRAWDŹ Apteczka osobista Medaid z wyposażeniem typ 330 Green SPRAWDŹ Grafika przygotowana przez Lasy Państwowe Przeczytaj wpis Lasów Państwowych o żmijach! Jadowite węże w Polsce – gdzie je spotkasz i jak ich unikać Jak już wspomnieliśmy, węże w Polsce w większości nie stanowią zagrożenia dla człowieka, a jedynym jadowitym gatunkiem jest żmija zygzakowata. Jej obszar występowania obejmuje całą Polskę i możesz ją spotkać wędrując na przykład po tatrzańskich czy bieszczadzkich szlakach. Należy jednak podkreślić, że żmije z natury stronią od ludzi, więc natknięcie się na nią, a tym bardziej ugryzienie, to sytuacje niezwykle rzadkie. Węże te w sytuacji zagrożenia w pierwszym odruchu uciekają od źródła niebezpieczeństwa, a atakują dopiero wtedy, kiedy czują się osaczone i nie mają drogi ucieczki. Do ataku najczęściej dochodzi więc poza utartymi ścieżkami, gdy zwierzę zostaje zaskoczone obecnością człowieka. Dlatego staraj się trzymać wyznaczonych szlaków, a jeśli już musisz zboczyć z trasy, zachowaj szczególną ostrożność. Węże wyczuwają zbliżające się zagrożenie poprzez drgania ziemi, wystarczy więc, że wędrując przez wysokie trawy albo rzadko uczęszczaną trasę wśród skał, będziesz mocniej tupać w podłoże albo użyjesz długiego kija, którym będziesz poprzedzać każdy krok. Jeżeli jednak znajdziesz się w sytuacji bliskiego spotkania ze żmiją zygzakowatą, istnieje szereg działań, które możesz wykonać, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Znakiem ostrzegawczym żmii szykującej się do ataku jest zwinięcie ciała w kształt litery „s”, uniesienie głowy i próba odstraszenia napastniku. Często towarzyszy temu także charakterystyczny syk. Jeśli znajdziesz się w takiej sytuacji, to przede wszystkim musisz zachować całkowity spokój. Nie wykonuj gwałtownych ruchów, nie krzycz i nie zbliżaj się do węża. Najlepszym wyjściem jest bardzo spokojne wycofanie się i pozostawienie zwierzęciu miejsca na ucieczkę. Jeśli nie masz możliwości, by wykonać krok w tył, musisz spróbować obejść żmiję, zachowując bezpieczny dystans ponad 1 m. – taki bowiem mniej więcej jest zasięg jej ataku. Pamiętaj, że żmija nie ma powodu, by Cię atakować, jeśli sama nie poczuje się zaatakowana. Podsumowując, aby uniknąć ukąszenia przez żmiję zygzakowatą, musisz zachować kilka podstawowych środków ostrożności: Trzymaj się wyznaczonych ścieżek i oznakowanych szlaków górskich. Zapewnij sobie ochronę dolnych partii ciała w postaci pełnych butów i długich spodni, by zasłonić kostki i łydki. Nowoczesne spodnie taktyczne i trekkingowe są wykonane z materiałów, które sprawią, że będziesz odczuwać komfort termiczny również latem. Wędrując na przełaj przez nieutarte szlaki możesz mocno tupać bądź użyć kija, aby dać o sobie znać gadom, które nie spodziewają się Twojej obecności na swoim terytorium i umożliwić im ucieczkę. Ukąszenie żmii – objawy i postępowanie Tak naprawdę do ukąszenia przez żmiję zygzakowatą najczęściej dochodzi, gdy ta zostanie przypadkowo nadepnięta. Ugryzienie żmii można w pierwszym momencie rozpoznać po dwóch małych punkcikach na skórze – śladach po kłach jadowych. W następnej kolejności mogą pojawić się objawy takie jak: obrzęk uczucie mrowienia lub pieczenia skóry zasinienie a rzadko krwawienie z miejsca ukąszenia powiększenie najbliższych węzłów chłonnych ukąszonej kończyny. Jeśli mimo zachowania środków ostrożności, zdarzy się, że zostaniesz ukąszony lub będziesz świadkiem takiego wypadku, musisz wykonać kilka podstawowych kroków. Skarpety Fjord Nansen Anti Mosquito – beżowe SPRAWDŹ Buty Zephyr Grom Z007 Black SPRAWDŹ Spodnie wojskowe Pentagon BDU Coyote SPRAWDŹ Apteczka LifeSystems Traveller First Aid Kit SPRAWDŹ Po pierwsze, nie wpadaj w panikę. Ukąszenie żmii bardzo rzadko bywa śmiertelne, co więcej, w ponad 20% ugryzień żmija nie wstrzykuje nawet jadu. Nie zmienia to faktu, że zawsze potrzebna jest konsultacja z lekarzem, który zdecyduje, czy konieczne jest podanie antytoksyny czy jedynie obserwacja poszkodowanego. Jeśli nie jesteś w stanie samodzielnie zgłosić się do lekarza bądź pojawią się objawy takie jak: nudności pobudzenie ból głowy obrzęk języka i warg wymioty utrata przytomności niezwłocznie powiadom GOPR (985 LUB 601 100 300) lub zadzwoń na międzynarodowy numer ratunkowy 112. Pamiętaj, że powyższe objawy mogą być także silną reakcją na stres, więc staraj się przede wszystkim zachować spokój. Ugryzienie żmii jest realnym zagrożeniem dla zdrowia i życia w wypadku uczulenia na jad, gdy żmija ukąsi Cię w twarz lub klatkę piersiową, a także w przypadku małych dzieci, osób starszych oraz przewlekle chorych. No i przede wszystkim, pod żadnym pozorem nie stosuj rozwiązań rodem z filmów przygodowych, jak wysysanie jadu, przypalanie rany czy zakładanie opasek uciskowych, które mogą doprowadzić do niedokrwienia kończyny. Czy żmije stanowią zagrożenie dla Twojego czworonoga? Wiele osób na górskie wyprawy i leśne spacery zabiera swoich czworonożnych przyjaciół. Wędrując latem po mniej uczęszczanych trasach, trzeba zachować ostrożność. Ukąszenie psa przez żmiję może być bardzo niebezpieczne i doprowadzić nawet do śmierci Twojego pupila. Psy nie tylko są znacznie mniejsze od człowieka, więc jad żmii szybciej rozprzestrzeni się po ich ciele, ale także potrafią być bardzo ciekawskie i mogą wdać się w konfrontację z wężem, nie wyczuwając zagrożenia. Dodatkowo występuje znacznie większe ryzyko ukąszenia w pysk czy w szyję. Jeżeli żmija ukąsiła psa, musisz natychmiast zawieźć go do weterynarza. Lekarz weterynarii po badaniu oceni, czy został wprowadzony jad i czy należy podać zwierzęciu antytoksynę. Zanim jednak psu zostanie udzielona profesjonalna pomoc, Ty również możesz wykonać pewne działania. Podobnie, jak w przypadku ugryzienia u człowieka, pamiętaj, aby zachować spokój. Zwierzę wyczuje Twoje zdenerwowanie, a przyspieszona akcja serca może tylko przyspieszyć rozprzestrzenianie się trucizny i pogorszyć jego stan. Jeśli masz przy sobie podręczną apteczkę, możesz delikatnie oczyścić ranę, aby zminimalizować ryzyko zakażenia. Postaraj się także, aby Twój pupil jak najmniej ruszał zranioną kończyną. Ugryzienie żmii i szok anafilaktyczny u psa mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia i życia Twojego czworonożnego przyjaciela, dlatego pamiętaj, że najlepszym lekarstwem jest zapobieganie. Spacerując z psem po lesie czy po górach, zwłaszcza po nieuczęszczanych szlakach, miej go zawsze na oku i najlepiej trzymaj go na smyczy, aby nie miał możliwości polowania na niebezpieczne zwierzęta. Poprzedni wpisZagrożenie pożarowe w lasach. Co robić, gdy las płonie? Następny wpisDeszczowy camping. Jak wytrzymać ulewę pod namiotem?
Study with Quizlet and memorize flashcards containing terms like Kręgowce, Kręgosłup, Skóra and more.
Dzisiaj jest czw., 28/07/2022 - 04:47, Aidy, Innocentego, Marceli
Wszystkie rozwiązania dla MAMBA LUB ZASKRONIEC. Pomoc w rozwiązywaniu krzyżówek. gniewosz plamisty lub zaskroniec. gniewosz lub zaskroniec.
Gniewosz plamisty, zwany również miedzianką, jest wężem niewielkim i delikatnym. Ciało jego jest wysmukłe, głowa wąska, delikatna, słabo odgraniczona od tułowia. Ogon jest niezbyt długi, biczykowaty i chwytny. Tarczki głowy są u tego gatunku duże, regularne, łuski grzbietu niewielkie i wręgowane. Długość ciała dorosłych samców nie przekracza 70 cm, samic 80 cm. Ubarwienie grzbietu gniewosza jest brunatne, rdzawe, rzadziej rdzawoszare. W tylnej części głowy występuje rysunek przypominający podkowę, a przez oko przechodzi, charakterystyczna dla tego gatunku, ciemna, prawie czarna wstęga. Po bokach grzbietu przebiegają ciemne pręgi, a wzdłuż grzbietu ciągnie się pasmo plamek, przypominające nieco tzw. wstęgę kainową żmii zygzakowatej. Brzuch jest u gniewosza ceglasty, jasny lub żółtawy. W ostatnich czasach stwierdzono obecność w okolicach Nowego Sącza dość dużej populacji gniewosza, której przedstawiciele charakteryzują się niesłychanie barwnym, błękitnawo-plamistym ubarwieniem, nie spotykanym i nie opisywanym dotychczas. Świadczy to o dużej zmienności i różnorodności ubarwienia tego pięknego węża. Gniewosz plamisty jest zwierzęciem ciepłolubnym. Żyje on na nasłonecznionych polankach leśnych lub zboczach wzgórz w tym samym środowisku, w którym spotykamy jaszczurkę zwinkę. Żywi się prawie wyłącznie jaszczurkami i padalcami, które przed połknięciem unieruchamia splotami swego muskularnego ciała. Ze snu zimowego budzi się w kwietniu, gody rozpoczyna w maju. Młode przychodzą na świat w sierpniu lub we wrześniu. Ilość ich wynosi w jednym miocie do 15 sztuk. W sen zimowy zapada gniewosz w październiku. Nazwę swą zawdzięcza dużej zaciętości, jaką przejawia w chwili rozdrażnienia, usiłując nawet kąsać w obronie. Jest to jednak gatunek zupełnie nieszkodliwy. Przy delikatnym obchodzeniu się z tym wężem jest on wyjątkowo łagodny. Gniewosz plamisty zamieszkuje prawie całą Europę. Na północy dochodzi do południowej Szwecji, na wschodzie do Kaukazu, na południu do Grecji, a na zachodzie do Hiszpanii zachodniej. Był on dosyć pospolity w całym naszym kraju, chociaż nie tak częsty, jak zaskroniec. Szczególnie licznie występuje w województwach południowych, unika jednak gór ? z wyjątkiem Pienin, gdzie jest pospolity na południowych, silnie nasłonecznionych niższych stokach. Z dwóch obecnie uznawanych ras tego gatunku w Polsce żyją przedstawiciele rasy nominalnej (C. a. austriaca Laurenti). Pozorne podobieństwo do żmii powoduje, że właśnie ten wdzięczny i dosyć rzadki wąż pada masowo ofiarą gorliwych tępicieli gadów. Fakt ten niewątpliwie wpływa na zanikanie całych jego populacji na terenach częściej odwiedzanych przez turystów lub poddawanych szybkiemu zagospodarowaniu. Głównie z tego powodu staje się on na naszych ziemiach, szczególnie w pobliżu miast, coraz rzadszy. Innym ważnym powodem, wpływającym na coraz rzadszy pojaw gniewosza, jest obserwowane od lat stałe zmniejszanie się liczebności jaszczurek, które stanowią jego podstawowy pokarm. Gniewosz plamisty
Request PDF | On May 26, 2000, Bartłomiej Najbar published Gniewosz plamisty | Find, read and cite all the research you need on ResearchGate. Book. Gniewosz plamisty. May 2000;
Słownik Określeń KrzyżówkowychLista słów najlepiej pasujących do określenia "Gniewosz zaskroniec":WĄŻWĘŻEPOŁOZPOŁOZYMIEDZIANKAUMARLAKSKRONIEPOŃCZOSZNIKPLAMKISłowoOkreślenieTrudnośćAutorWĄŻgniewosz lub zaskroniec★★★WĘŻEgniewosz i grzechotnik★★★POŁOZgniewosz plamisty lub zaskroniec★★★POŁOZYrodzina węży: gniewosz plamisty, zaskroniec i wąż Eskulapa★★★elizaUMARLAKudaje go przestraszony zaskroniec★★★BaJoMIEDZIANKAgniewosz plamisty★★★Mirasisko
Synonyms for plamisty and translation of plamisty to 25 languages. Educalingo cookies are used to personalize ads and get web traffic statistics. We also share information about the use of the site with our social media, advertising and analytics partners.
Fot. Lutique / Getty Images W Polsce występuje 5 gatunków węży, głównie są nam znane zaskrońce i żmije. Jak je odróżnić? Jakie są inne węże i czy są groźne? W końcu ukąszenie przez żmiję jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, z kolei zaskrońce są zupełnie niegroźne. Jak się zachowywać w sytuacji spotkania z wężem? Żmija zygzakowata (Vipera berus) Zacznijmy od tego, że jedynym jadowitym i potencjalnie groźnym wężem w Polsce jest żmija zygzakowata (Vipera berus). Żmije zygzakowate atakują jedynie wtedy, kiedy poczują się zagrożone. Wolą ucieczkę niż walkę, jednak potrafią ukąsić, zwłaszcza, gdy się je zaczepia. Żmije występują w lasach, na polanach, ale spotkać możemy je także w wodzie, bowiem węże te są świetnymi pływakami. Fot. taviphoto / Getty Images Żmija zygzakowata osiąga długość do 90 cm, jej źrenice są pionowe, płaska głowa wyraźnie wyróżnia się na tle reszty ciała. Występuje w trzech odmianach kolorystycznych: brązowej, czarnej i szarej. Cechą wspólną wszystkich jest zygzak na grzbiecie, jednak u ciemnych okazów można go nie zauważyć. W naszym żmija jest objęta ochroną. Polecamy: Ukąszenie przez węża - pierwsza pomoc. Co robić? Fot. MikeLane45 / Getty Images Jad żmij jest niebezpieczny dla człowieka, dlatego należy unikać kontaktu z wężami. Najlepiej nie wchodzić im w drogę i spokojnie poczekać, aż odpełzną. Żmija zaczepiana potrafi ukąsić. Jak się wtedy zachować? Zobaczcie, jak udzielić pomocy osobie ukąszonej przez węża: Zobacz film: Pierwsza pomoc przy ukąszeniach żmij. Źródło: Dzień Dobry TVN Gniewosz plamisty (Coronella austriaca) To niejadowity wąż, który bardzo często bywa mylony ze żmiją zygzakowatą. Barwa ciała gniewosza plamistego jest rdzawobrązowa lub brązowa u samców, u samic szara lub gliniastoszara. Na głowie oraz karku znajduje się plama w kształcie podkowy lub serca. Gniewosz plamisty jest całkowicie niegroźny dla człowieka, może mierzyć do 90 centymetrów. Wąż ten ma okrągłą źrenicę oka, łagodnie zaokrąglony pysk oraz głowę słabo odgraniczoną od reszty ciała. Po oczach łatwo go odróżnić od żmii zygzakowatej, która ma pionowe źrenice. W naszym kraju jest objęty ochroną. Fot. MLArduengo / Getty Images Wąż Eskulapa (Elaphe longissima) Zapewne nawet nie wiedzieliście, że w Polsce żyją węże, które mogą mierzyć aż 2 metry? Mowa o wężach Eskulapa (najdłuższy osobnik mierzył 225 centymetrów), które nie są jadowite i najczęściej możemy je spotkać w Bieszczadach. Dorosłe osobniki są barwy oliwkowo-szarej, przy czym przednia część ciała jest zazwyczaj jaśniejsza. Wąż Eskulapa to typ dusiciela. Żywi się myszami, jaszczurkami, małymi ssakami i ptakami, pisklętami oraz jajami. Chwyta ofiarę pyskiem, później owija ciałem i dusi przez kilka minut, a na końcu połyka w całości. W naszym kraju jest objęty ochroną. Fot. black_shogun / Getty Images Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) Zaskrońce nie są jadowite i spotkać je możemy najczęściej na terenach podmokłych i w pobliżu zbiorników wodnych. Zaskrońce występują w całej Europie, bardzo dobrze pływają, natomiast maksymalna długość tego węża to 150 cm. Zaskrońce wyróżniają charakterystyczne, żółte plamki, które łatwo zauważyć. Ubarwienie mają zazwyczaj szarozielone lub brązowe. Zaskrońce połykają swoje ofiary bez zabijania. Fot. DamianKuzdak / Getty Images Zaskroniec rybołów (Natrix tesselata) Zaskroniec rybołów nie jest jadowity. Większość czasu spędza w wodzie, gdzie poluje. Osiąga długość do 150 cm, a jego ubarwienie jest oliwkowe, szare lub zielono-brązowe. W naszym kraju jest objęty ochroną. Fot. Kerrick / Getty Images Padalec zwyczajny (Anguis fragilis) To nie wąż, a beznoga jaszczurka, którą również możemy spotkać w Polsce. Głowa i ogon są bardzo słabo wyodrębnione od tułowia, a barwa jest zwykle brązowa. Jest mały - może mierzyć maksymalnie do 50 centymetrów długości. Padalce polują głównie na ślimaki nagie i dżdżownice. Nie są szybkie, ale poruszają się wykonując wężowate ruchy ciała. Fot. MikeLane45 / Getty Images
CHRONIONE ROŚLINY I ZWIERZĘTA W PARKACH NARODOWYCH: Babiogórski Park Narodowy: Rośliny: wildlicz alpejski, widłak jałowcowaty, paprotka zwyczajna, sosna górska
Gniewosz plamisty, miedzianka (Coronella austriaca) to wąż z rodziny węży właściwych. Grzbiet jest brązowy lub rdzawy u samców, u samic szary. Na głowie znajduje się ciemnobrązowa podkowiasta plama. Z boku głowy znajduje się ciemny pasek. Na grzbiecie są 2-4 rzędy ciemnych plam. Czasem plamy tworzą zygzak, trudno wówczas go odróżnić od żmii zygzakowatej. Różni się od niej okrągłymi źrenicami. Ogon jest - galeriaKliknij w obrazek, aby go powiększyć lub wyświetlić galerię, pokaz slajdów i dodatkowe opisy zdjęć. © Cosmin Manci - POWIĘKSZWystępowanie i środowisko PLWystępuje prawie w całej Europie. W Polsce mimo, że występuje w całym kraju, jest dość rzadko życia i zachowanieUnika lasów. Preferuje tereny skaliste, trawiaste. Ofiarę próbuje udusić, po czym ją połyka żywą lub martwą. Jest bardzo agresywny. Kąsa. Nie jest jadowity i jest niegroźny dla człowieka. Jest ciepłolubny, lubi miejsca małe gady, głównie jaszczurki. Jest kanibalem. Czasem zjada myszy i rozpoczynają się w kwietniu. Jest jajożyworodny. Samica rodzi w sierpniu i wrześniu do 19 młodych o długości do 15 cm. Młode są od razu i zagrożenia LCGatunek ten nie jest zagrożony wymarciem. Ma status LC w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych. Gniewosz plamisty jest w Polsce objęty całkowitą ochroną prawną. CiekawostkiNazwa "gniewosz" pochodzi od jego agresywnego a. austriaca (Laurenti, 1768)C. a. fitzingeri (Bonaparte, 1840)Kalendarz przyrody123456789101112Opis●●●▸ ◂●●Trwa sen zimowy gniewosza plamistego ◂● Trwa pora godowa gniewosza plamistego ●▸ Na świat przychodzą młode gniewosza plamistego ◂●●●●●▸ Trwa okres aktywności życiowej gniewosza plamistegoPokaż tylko bieżące wydarzeniaPokrewne gatunki gadówColuber constrictorElaphe climacophoraLampropeltis zonataEuprepiophis mandarinusHomoroselaps lacteusLycodon rufozonatusZamenis hohenackeriElaphe sauromatesQuizRozwiąż quiz powiązany tematycznie z tym artykułem i zweryfikuj swojąwiedzę.© 2013-04-11, GAT-414Niektóre treści nie są dostosowane do Twojego profilu. Jeżeli jesteś pełnoletni możesz wyrazić zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych. W ten sposób będziesz miał także wpływ na rozwój naszego serwisu.
. q6lzv9yws3.pages.dev/225q6lzv9yws3.pages.dev/714q6lzv9yws3.pages.dev/487q6lzv9yws3.pages.dev/745q6lzv9yws3.pages.dev/232q6lzv9yws3.pages.dev/601q6lzv9yws3.pages.dev/973q6lzv9yws3.pages.dev/405q6lzv9yws3.pages.dev/458q6lzv9yws3.pages.dev/401q6lzv9yws3.pages.dev/425q6lzv9yws3.pages.dev/349q6lzv9yws3.pages.dev/708q6lzv9yws3.pages.dev/914q6lzv9yws3.pages.dev/36
gniewosz plamisty lub zaskroniec
